U progu awangardy

Recenzja płyty: Adam Kośmieja, „Serocki. Complete works for Solo Piano”

14 czerwca 2016

Muzyka Serockiego znalazła w młodym pianiście wybitnego interpretatora.

Mało kto pamięta, że Kazimierz Serocki (1922–81) był jednym z czołowych twórców tzw. polskiej szkoły kompozytorskiej lat 60. i 70. Kojarzony był przede wszystkim ze stylistyką sonoryzmu; jego utwory, niezwykle dynamiczne i logicznie skonstruowane, były na Warszawskich Jesieniach przyjmowane z entuzjazmem i zawsze bisowane. Choć w młodości był również pianistą (później poświęcił się już wyłącznie pracy kompozytorskiej), większość jego utworów fortepianowych pochodzi sprzed owego dojrzałego okresu, z wyjątkiem rewelacyjnej „Pianophonie” na fortepian, elektronikę i orkiestrę.

Adam Kośmieja, Serocki. Complete works for Solo Piano, DUX

Polityka 25.2016 (3064) z dnia 14.06.2016; Afisz. Premiery; s. 79

Oryginalny tytuł tekstu: "U progu awangardy"

Adam Kośmieja

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.