Miej własną politykę.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Muzyka

Niezmiennie doskonali

Recenzja płyty: Pink Martini, „Je dis oui!”

materiały prasowe
Przekraczając bezustannie przeróżne granice, Pink Martini nigdy nie wykraczają poza granice dobrego gustu muzycznego i mistrzowskiego wykonania.

Zespół Pink Martini imponuje niezmienną wysoką jakością swoich muzycznych propozycji. Istniejąca już z górą 20 lat orkiestra z Portland w stanie Oregon wydała właśnie swoją kolejną, dziesiątą już płytę. Album „Je dis oui!” to uroczy zestaw melodii, pięknych wykonań, hołdujący wyznawanej przez zespół od zawsze zasadzie, że piosenka nie zna granic. Rozpoczyna się od czarującego wykonania kompozycji „Joli garçon”, ale we Francji długo nie pozostajemy. Pink Martini zabiera nas w kolorową podróż nie tylko po wielu regionach świata, ale i w czasie. Mamy więc tu wykonanie słynnego dzieła duetu Rodgers/Hart „Blue Moon”, znanego m.in. z nagrania Elvisa Presleya, mamy też przypomniany po pół wieku przebój Miriam Makeby „Pata Pata”. Przekraczając bezustannie przeróżne granice, Pink Martini nigdy nie wykraczają poza granice dobrego gustu muzycznego i mistrzowskiego wykonania.

Pink Martini, Je dis oui!, Wrasse

Polityka 2.2017 (3093) z dnia 10.01.2017; Afisz. Premiery; s. 69
Oryginalny tytuł tekstu: "Niezmiennie doskonali"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

Klasyki Polityki

Uczulenie na ludzi. Skąd się bierze ekstremalna nieśmiałość

Ekstremalna nieśmiałość – tak określa się fobię społeczną. To lęk przed byciem obserwowanym i ocenianym, przed kompromitacją i upokorzeniem. Dziś, gdy przez życie idzie się przebojem, musi być szczególnie dotkliwy. Mało teraz miejsca dla nieśmiałych.

Joanna Podgórska
17.09.2005
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną