Recenzja płyty: Marek Dyjak, „Pierwszy śnieg”

Swoje robią jazzujące aranżacje i znakomita gra akompaniujących instrumentalistów, zwłaszcza trębacza Jerzego Małka, skądinąd też aranżera i producenta płyty.

Najnowsza płyta Marka Dyjaka na pierwszy rzut oka zakrawa na rodzaj prowokacji. Oto artysta znany dotychczas z bezpardonowej, podkreślonej charakterystyczną chrypą ekspresji i z pieśni o nader desperackim przesłaniu śpiewa utwory Mirosława Czyżykiewicza, Jana Kondraka, Jacka Musiatowicza, Roberta Kasprzyckiego, czyli twórców kojarzonych z poezją śpiewaną i hasłem Kraina Łagodności. Już prędzej można by się spodziewać flirtu Dyjaka z bluesem albo nawet rockiem… W trakcie słuchania złapałem się jednak na tym, że w końcu Marek, choć etykietowany jako sceniczny chuligan, był przecież zawsze chuliganem lirycznym, jak zresztą paru innych śpiewaków z chrypą (Wysocki, Gainsbourg, Waits).

Marek Dyjak, Pierwszy śnieg, Kayax