Recenzja płyty: Roger Waters, „Is This the Life We Really Want?”

Album obfituje w efekty dźwiękowe. Ale nie jest to efekciarstwo, które odbierałoby przekazowi piosenek sens i siłę.

Roger Waters proponuje kontynuację 25 lat po płycie „Amused to Death”. I jak łatwo się domyślić, pesymizm człowieka zapatrzonego wtedy w wojnę w Zatoce Perskiej nie zmienił się w optymizm w czasach dronów, problemów z bankami i uchodźcami (zapowiadający płytę utwór „The Last Refugee”) czy amerykańskiego prezydenta, którego – jak czytamy z kontekstu – autor nazywa „liderem bez mózgu”. Waters skończy w tym roku 74 lata, ale jego płyta przebija z łatwością pożegnalne nagrania macierzystego Pink Floyd, bo poza pesymizmem jest tu nerw, złość, pragnienie udowodnienia sobie czegoś więcej.

Roger Waters, Is This the Life We Really Want?, Columbia