Recenzja płyty: Tomasz Konieczny, Lech Napierała, „Schubert, Winterreise to the Stanisław Barańczak’s Poetry”

Nie jest to płyta dla wszystkich wielbicieli Schuberta – zapewne znajdą się tacy, którym do takiego eksperymentu ciężko będzie się przekonać.

To bardzo ryzykowny pomysł: wykonać cykl pieśni Franza Schuberta nie w oryginale, lecz z napisanymi do jego melodii wierszami Stanisława Barańczaka, które – z wyjątkiem piątego wiersza cyklu, „Lipy” – nie mają nic wspólnego z poezją Wilhelma Müllera, którą Schubert umuzycznił. Jedno może: że i tu, i tu pojawia się śnieg, krajobraz zimowy. Jednak w oryginale mamy podmiot liryczny – wędrującego w pustkę mężczyznę złamanego zawodem miłosnym, a u Barańczaka – cykl gorzkich refleksji nad światem i życiem współczesnego człowieka. Czasami nastrój tych refleksji kłóci się z konkretnymi pieśniami, i tu prawdziwa trudność dla śpiewaka, by to pogodzić. Tomasz Konieczny robi to najlepiej, jak można, wydobywając całą gorzką ironię tych tekstów – sprzyjającą tu okolicznością jest aktorskie wykształcenie (i talent) śpiewaka. Początkowo zetknięcie tych tekstów ze znanymi nam melodiami, o których wiemy, że wyrażać miały coś innego, budzi nasz sprzeciw, jednak im dalej, tym bardziej te interpretacje nas wciągają. Wspaniałym partnerem jest pianista Lech Napierała, stale współpracujący z Koniecznym. Nie jest to jednak płyta dla wszystkich wielbicieli Schuberta – zapewne znajdą się tacy, którym do takiego eksperymentu ciężko będzie się przekonać.

Tomasz Konieczny, Lech Napierała, Schubert, Winterreise to the Stanisław Barańczak’s Poetry, NIFC