Taka formuła, wybrana przez Kasię Nowicką jeszcze za czasów zespołu Futro, stanowiła pomost między bardziej muzyką klubową a elektropopem. „Bez cukru” to właściwie efekt tamtego wyboru, tyle że teraz spotykamy się z pełną artystyczną samoświadomością, dzięki której można sobie pozwolić równie dobrze na taneczny przebój w rodzaju „Unsafe”, jak i lekki ukłon w stronę elektronicznej transowości (np. „Box”). Nie ma tu żadnego wysilania się, żadnej zbędnej ekspresji, czy to w partiach wokalnych, czy w podkładach instrumentalnych. Są za to mądre teksty, zwłaszcza w utworach śpiewanych po polsku, jak „Od dziecka” czy „Lekko” – z wyrazistymi obrazami i ciekawymi skojarzeniami, ale raczej melancholijne, pozbawione łatwej radości, a już na pewno ekstatycznej frenezji właściwej muzyce klubowej sprzed dwóch dekad, kiedy Kasia zaczynała swoją karierę. I tak ma być na tej płycie: bez cukru.
Novika, Bez cukru, Warner