Pod nazwą przedsięwzięcia, z pozoru nieco wymyślną, kryje się zamysł idealnie logiczny: piosenki z repertuaru Lecha Janerki i jego grupy Klaus Mitffoch wykonane na głosy i na gitary basowe. Czyli z użyciem środków, które miał do dyspozycji sam Janerka jako basista i wokalista. Na basach grają Małgorzata Tekiel (Będzie Dobrze, Pochwalone) i Piotr Pawłowski (Made In Poland), a głosów użycza cała gama miłośników twórczości Janerki – od Katarzyny Nosowskiej i Wojciecha Waglewskiego, przez Nikę (Post Regiment, Pochwalone), po Marcina Świetlickiego i dziennikarza muzycznego, a wcześniej metalowego wokalistę Jarka Szubrychta. Nowe wersje idą raczej w kierunku celebrowania refleksyjnej strony utworów Janerki, instrumentarium naturalnie ciągnie ku dołowi. Nie ma w tym ambicji ulepszania klasyków, raczej próba wydobycia emocji, niby banalnego, a na koniec przenikliwego i przyprawiającego o dreszcz głębokim chłodem języka Janerki. Pomysły na poszczególne utwory bywają lepsze lub gorsze, ale broni je oszczędność środków i precyzja konwencji. Żaden też nie wyrządza krzywdy wybitnym oryginałom. A nowa wersja „Klus Mitroh” sama ociera się o wybitność. W swojej interpretacji Świetlicki robi z Janerki poetę lepszego niż Świetlicki – i to jest gest fair.
Janerka na Basy i Głosy, Janerka na basy i głosy, Antena Krzyku