Brittany Howard była rozpoznawalna na czele blues-rockowego Alabama Shakes, ale dopiero tu wydaje się pokazywać pełnię umiejętności. Jako autorka cyklu piosenek zainspirowanych tragiczną historią rodzinną – śmiercią, po chorobie nowotworowej jej siostry, tytułowej Jaime (również utalentowanej muzycznie) – oraz obserwowanym z okien autobusu na trasie koncertowej smutnym obrazem Ameryki. Ale też jako wokalistka o niezwykłej barwie głosu i zarazem biegła gitarzystka. To wszystko układa się naturalnie w stylistykę płyty rozpiętej między bluesem i soulem a wciąż wpływającą na świat muzyką Prince’a. Są tu fragmenty (jak końcowy „Run To Me”), które mogłyby się znaleźć w jego archiwum. I nie stałyby w nim bynajmniej na dolnej półce. Pomagają Howard członkowie zespołu – m.in. znakomity Robert Glasper, jazzman i hiphopowiec w jednym. A charakter całej tej propozycji idzie w stronę raczej męskiej niż żeńskiej afroamerykańskiej klasyki – poza Prince’em także Curtisa Mayfielda czy D’Angelo. Przy czym można się spierać o nazwiska, ale zgoda wokół tego, że Brittany Howard sama ma zadatki na autorkę wybitną, wydaje się już teraz dość powszechna.
Brittany Howard, Jaime, ATO/Columbia