Krauze na dwóch fortepianach

Recenzja płyty: Zygmunt Krauze, „Bi-Piano Recital”

10 grudnia 2019

Autor tym razem wziął na warsztat cztery utwory Chopina, przerabiając je po swojemu i przeplatając własnymi dawnymi utworami.

Jedną z pierwszych płyt wydanych przez nową firmę Anaklasis, uruchomioną przy Polskim Wydawnictwie Muzycznym, jest recital fortepianowy Zygmunta Krauzego, zarejestrowany trzy lata wcześniej w łódzkiej Akademii Muzycznej. To artysta, który przez całe życie prowadził równolegle karierę kompozytorską i pianistyczną – tę ostatnią głównie w dziedzinie wykonawstwa muzyki współczesnej, zwłaszcza w założonym przez siebie zespole Warsztat Muzyczny. Odbył jednak przecież regularne klasyczne studia pianistyczne, więc i z tradycyjną literaturą fortepianową ma swoje porachunki.

Zygmunt Krauze, Bi-Piano Recital, Anaklasis

Polityka 50.2019 (3240) z dnia 10.12.2019; Afisz. Premiery; s. 77

Oryginalny tytuł tekstu: "Krauze na dwóch fortepianach"

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.