Pragnienie artystki

Recenzja płyty: Aleksandra Kurzak, Morphing Chamber Orchestra, Frédéric Chaslin, „Desire”

8 czerwca 2020

To pierwszy solowy album polskiej sopranistki nagrany przez firmę Sony.

To pierwszy solowy album polskiej sopranistki nagrany przez firmę Sony. Ilustrować ma zmianę, jaka dokonuje się właśnie w jej repertuarze i głosie. Aleksandra Kurzak, która dotąd potrafiła zachwycić w rolach mozartowskich czy belcantowych, zauważyła w ostatnich latach, że jej głos zmienia charakter, staje się bardziej intensywny, a więc odpowiedni do emocjonalnych ról w operach Pucciniego (Tosca, Madame Butterfly, Liu w „Turandot”) czy werystycznych (Adriana Lecouvreur, Nedda z „Pajaców”), do ról kobiet mocno kochających – stąd tytuł płyty.

Aleksandra Kurzak, Morphing Chamber Orchestra, Frédéric Chaslin, Desire, Sony Classical

Polityka 24.2020 (3265) z dnia 08.06.2020; Afisz. Premiery; s. 79

Oryginalny tytuł tekstu: "Pragnienie artystki"

Aleksandra Kurzak

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.