„Mahijo” to już czwarta płyta warszawskiego zespołu Des Moines, który zaczynał od fascynacji Tomem Waitsem, a od pewnego czasu flirtuje z cięższymi odmianami rocka i tak zwanym avant-popem.
Najnowszy album może sprawić niejaki kłopot recenzentom, głównie z powodu stylistycznej różnorodności, bo obok wpływów gitarowego grania rozpiętego między Police a Pearl Jam (vide: piosenki „Z tobą nad ranem”, „Julia”), mamy parodię Prince’a („Chciałbym ciebie poznać”), a nawet ukłony w stronę reggae („Człowiek, który kochał własne buty”). Złośliwi powiedzą, iż jest to dowód niezdecydowania albo desperacji w poszukiwaniu sukcesu, najpewniej jednak chodzi o atrakcyjną dla fanów rocka oprawę dla niepozbawionych literackich walorów piosenek autorstwa Wojciecha Orszulaka.
Efekt okazuje się niezły, choć na przyszłość wypada życzyć większej konsekwencji w odchodzeniu od szablonu „rockowej piosenki studenckiej”.
Des Moines, Mahijo, Znaki Szczególne