Kredyt zaufania, jaki dostała młodziutka wokalistka Billie Eilish po płytowym debiucie sprzed dwóch lat, jest ogromny, a przez ostatnie miesiące zamroziła go w tym stanie pandemia. Drugi album, „Happier Than Ever” („Szczęśliwsza niż kiedykolwiek”), pod ironicznym tytułem skrywa więc sporo niepokoju. Przynosi fragmenty jakby żywcem wyjęte z debiutu – jak singlowe „Therefore I Am”, minimalistyczne, z silnie zaakcentowanym rytmem i charakterystycznie mamrotanymi wokalami pełnymi zniechęcenia, które jako poza spodobało się rówieśnikom artystki. I tak jak poprzednie wydawnictwo, i to wyprodukował brat gwiazdy Finneas. W liryce znów dominuje mrok, inne są tylko źródła: „Happier Than Ever” to opowieść o ciężarze popularności, która niszczy życie. Eilish, kolejny amerykański przykład szybkiej eksploatacji dziecięcego talentu, innego życia nie znała.
Billie Eilish, Happier Than Ever, Darkroom/Interscope