Pop music epoki Chopina

Recenzja płyty: Cyprien Katsaris, „Chopin’s Epoque”

30 sierpnia 2022

To muzyka salonowa, jakiej w XIX w. tworzono wiele, ale ci obecni na płycie byli w większości uczniami Chopina.

Legendarny francuski pianista o korzeniach cypryjskich już po raz drugi zgodził się zarejestrować płytę dla Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. Jego entuzjastycznie przyjęty występ na tegorocznym festiwalu Chopin i Jego Europa był przedsmakiem tego, co możemy usłyszeć na tym dwupłytowym albumie nagranym w Warszawie dwa lata temu. To muzyka salonowa, jakiej w XIX w. tworzono wiele – każdy pianista musiał również komponować i improwizować – ale ci obecni na płycie byli w większości uczniami Chopina, tymi najbardziej zaufanymi, którym powierzał swoje rękopisy do kopiowania i sprawy do załatwienia, co chętnie czynili z podziwu dla mistrza.

Cyprien Katsaris, Chopin’s Epoque (Gutmann, Filtsch, Mikuli, Fontana, Rotschild, Tellefsen), NIFC

Polityka 36.2022 (3379) z dnia 30.08.2022; Afisz. Premiery; s. 83

Oryginalny tytuł tekstu: "Pop music epoki Chopina"

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.