Cecilia w repertuarze Marii

19 października 2007

Płyta jest pięknie wydanym albumikiem.

Maria Malibran-Garcia (1808–1836) była córką hiszpańskiego tenora Manuela Garcii i siostrą Pauline Viardot, również śpiewaczki i przyjaciółki Chopina. Jej głos określano jako mezzosopran, ale skalę i wirtuozerię wykazywała niemal nieograniczoną. Malibran stała się prawdziwą legendą epoki. W swym tragicznie krótkim i intensywnym życiu odnosiła sukcesy głównie w rolach belcantowych, ale śpiewała też partie w operach Mozarta.

Cecilia Bartoli zajęła się jednak przede wszystkim jej repertuarem romantycznym. Na płycie „Maria” znajdują się popularne arie z „Lunatyczki”, „Purytan” czy „Normy” Belliniego, ale także zupełnie nieznane – Giovanniego Paciniego, Giuseppe Persianiego i Laura Rossiego, pieśń hiszpańska autorstwa jej ojca, aria w stylu tyrolskim (z jodłowaniem!) Johanna Nepomuka Hummla czy piosenka „Rataplan” autorstwa samej Malibran.

Płyta jest właściwie pięknie wydanym albumikiem, wysmakowanym pod względem graficznym podobnie jak repertuarowym. To stała cecha wydawnictw z udziałem Bartoli – jak i jej wirtuozeria i wdzięk, tylko barwa głosu artystki, niestety, ma mniej blasku niż w poprzednich nagraniach.

Cecilia Bartoli, Orchestra La Scintilla, Adam Fischer, Maria, Decca 2007

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.