Fortepianowy ogród

3 grudnia 2007

Jego pierwsza monograficzna płyta.

Ten wybitny węgierski kompozytor, pianista i improwizator mieszka już w Polsce od 1969 r. – dłużej niż w rodzinnym Budapeszcie. Jest jednak człowiekiem skromnym, pochłoniętym pasją pedagogiczną, znają więc jego twórczość głównie jego studenci w warszawskiej Akademii Muzycznej, bywalcy Warszawskich Jesieni i chyba nikt więcej. Nader niesłusznie.

Można się o tym przekonać słuchając jego pierwszej monograficznej płyty (która mu się od dawna należała), zawierającej utwory na dwa fortepiany, z udziałem samego kompozytora i świetnej młodej pianistki Iwony Mironiuk. Fortepian jest żywiołem Esztényi’ego, czerpiącego pełnymi garściami z pianistyki najwybitniejszych twórców swojej ojczyzny – Liszta i Bartóka. Z Liszta bierze wirtuozerię i repetowane dźwięki, naśladujące cymbały – narodowy instrument węgierski; z Bartóka – harmonię i fakturę, a jednak jest to muzyka całkowicie swoista, piękny, tajemniczy i melancholijny ogród dźwięków.

Szabolcs Esztényi, Iwona Mironiuk, The Garden’s Gate, DUX 2007

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.