„Najbardziej charyzmatyczna aktorka swojego pokolenia, od której nie można oderwać wzroku, gdy pojawia się na scenie” – pisał w uzasadnieniu nominacji dla Justyny Wasilewskiej Jacek Kopciński, doceniając szczególnie jej najnowsze role, w spektaklach Grzegorza Jarzyny w TR Warszawa: zafascynowaną gwiazdą teatru młodziutką Talię w „Drugiej kobiecie” według filmu Johna Cassavetesa i owładniętą religijną manią nastoletnią Lidkę w „Męczennikach” – „o wiele ciekawszą, głębszą, bardziej tajemniczą i odważną niż jej niemiecki odpowiednik z dramatu Mariusa von Mayenburga”. „Każdą z nich rządzi wielka pasja i niezłomność” – mówiła o swoich bohaterkach. Tak samo widzą Wasilewską krytycy. „Za wewnętrzny niepokój i odwagę chodzenia na całość” – uzasadniał nominację dla aktorki Jacek Wakar.
Urodzona w 1985 r. we Wrocławiu Wasilewska marzyła jako dziecko o rzeźbieniu i ASP, jej idolką była Camille Claudel. Ostatecznie jednak wybrała aktorstwo, jest absolwentką łódzkiej Filmówki. Spektaklem, który uformował jej postrzeganie teatru, byli słynni „Oczyszczeni” Krzysztofa Warlikowskiego. Atmosfery nieskrępowanej twórczości szukała najpierw w zespole Teatru im. Jaracza w Łodzi, następnie w krakowskim Starym Teatrze, kierowanym przez Jana Klatę. Po roku przeszła do TR Warszawa, po drodze pojawiając się w spektaklach Krzysztofa Garbaczewskiego („Życie seksualne dzikich”, „Balladyna”, „Kamienne niebo zamiast gwiazd”). Eteryczna, delikatna, o długich blond włosach i okrągłej, dziecięcej twarzy, tworzy bohaterki silne, niezależne i nieprzewidywalne. W „Balladynie” zaskakiwała na poły improwizowanym, feministycznym monologiem, w którym porównywała czerwone i pluszowe wnętrze poznańskiego Teatru Polskiego do waginy, a widzów do mięśni Kegla. W autorskim spektaklu „To pewnie wina krajobrazu” za pomocą tekstów Bernharda, Lowry’ego i Coetzeego zastanawiała się, „co się dzieje w głowie człowieka odizolowanego od świata, zamkniętego, żyjącego w swoim schorowanym wnętrzu”. Jeszcze jako studentka w 2009 r. zdobyła Grand Prix na 30. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Urzekła jury oryginalną interpretacją piosenki Toma Waitsa „Część, której masz dość”.
***
Oni nominowali:
Anna R. Burzyńska (UJ, „Didaskalia”), Łukasz Drewniak (Teatralny.pl, TVP Kultura), Jacek Kopciński („Teatr”), Wojciech Majcherek (TVP Kultura), Witold Mrozek („Gazeta Wyborcza”), Jacek Sieradzki („Dialog”), Paweł Soszyński (Dwutygodnik.com), Izabela Szymańska („Gazeta Wyborcza”, blog Let’s Dance), Mike Urbaniak („Wysokie Obcasy”), Jacek Wakar (Polskie Radio Dwójka, „Dziennik. Gazeta Prawna”).
***
Ponadto zgłoszeni zostali:
Katarzyna Borkowska (scenografka), Michał Borczuch (reżyser), Michał Buszewicz (dramaturg), Chłopcy Kontra Basia (zespół muzyczny), Jacek Głomb (dyrektor Teatru im. Modrzejewskiej w Legnicy), Aneta Groszyńska (reżyserka), Krzysztof Kaliski (kompozytor, muzyk), Julia Kijowska (aktorka), Joanna Leśnierowska (performerka, choreografka, kuratorka projektu Stary Browar Nowy Taniec), Agata Maszkiewicz (performerka, choreografka), Krzysztof Mieszkowski (dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu), Adam Orzechowski (dyrektor Teatru Wybrzeże w Gdańsku), Paweł Passini (reżyser), Weronika Pelczyńska (tancerka, choreografka), Malina Prześluga (dramatopisarka), Yana Ross (reżyserka), Jan Sobolewski (aktor), Cezary Tomaszewski (reżyser), Aleksandra Wasilkowska (scenografka), Wojtek Ziemilski (reżyser).