Latający słowik

Recenzja spektaklu: „Dziecko i czary”, „Słowik” reż. Ran Arthur Braun

11 listopada 2014

„Dziecko i czary”, reż. Ran Arthur Braun Katarzyna Zalewska / materiały prasowe

Piękne dzieła dla dzieci i dorosłych.

Poznańska opera wyprodukowała nowy spektakl, który i dzieciom (tym młodszym) może się podobać, i dorośli mogą mieć muzyczną satysfakcję – nie tylko dlatego, że są to piękne dzieła, ale ponieważ w rolach i dużych (zwłaszcza tytułowych: Magdalena Wilczyńska-Gos jako Dziecko i Małgorzata Olejniczak-Worobiej jako Słowik), i pomniejszych występuje czołówka tej sceny, i widać, że świetnie się bawi.

Maurice Ravel, Dziecko i czary, Igor Strawiński, Słowik, reż. Ran Arthur Braun, Teatr Wielki w Poznaniu

Polityka 46.2014 (2984) z dnia 11.11.2014; Afisz. Premiery; s. 77

Oryginalny tytuł tekstu: "Latający słowik"

Ran Arthur Braun

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.