Znajomości nawiązuje się na imprezach przy winie, trawce i transowych tańcach, rozwija też jakby od niechcenia, niezobowiązująco. Tak przynajmniej wynika z wyreżyserowanej w warszawskich Rozmaitościach przez Redbada Klynstrę wersji „Romea i Julii”.
Rozgrywana na wielkiej łące sztuka nosi tytuł „Benvolio i Rozalina”, ponieważ historię zakazanej miłości oglądamy oczami tej właśnie, ledwie przez Szekspira zarysowanej pary bohaterów. (Benvolio to ten z paczki Romea, który – jako jedyny – przeżył, Rozalina zaś to pierwsza miłość Romea). Po trzydziestu latach od tragicznych wydarzeń wciąż nie mogą zrozumieć, co doprowadziło do tragedii, której byli biernymi obserwatorami.
Mimo licznych błędów dramaturgicznych (kompletnie nieprzekonywająca jest np. w świetle tej interpretacji scena śmierci kochanków) przedstawienie ogląda się z dużą przyjemnością. Wiarygodni są młodzi aktorzy, którzy tym spektaklem najwyraźniej opowiadają o swoim świecie. Spora w tym zasługa uwspółcześnionego przekładu autorstwa młodego dramaturga Szymona Wróblewskiego. Klynstrze udało się więc to, co rok temu ze znacznie słabszym efektem próbowali zrobić twórcy reżyserowanego przez Janusza Józefowicza musicalu „Romeo i Julia” – sztuka o młodych przez młodych i dla młodych.
-
Czemó oi oi oi baka? Młodzieżowe Słowo Roku to starcie pokoleń. Tak powstaje język bez znaczenia
-
Nie żyje Ryszard Poznakowski, jedna z najważniejszych postaci polskiego bigbitu
-
Podsumowanie roku Spotify. Czego słuchamy i co to mówi o guście Polek i Polaków
-
Halber kontra hałas. Jak żyć w czasach przebodźcowania? Niektórym pomaga ambient
-
Irena Santor dla „Polityki”: Chciałoby się, żeby zawsze tak wszystko grało i śpiewało
Najczęściej czytane w sekcji Kultura
Czytaj także
Wyjątkowo długie wolne po Nowym Roku. Rodzice oburzeni. Dla szkół to konieczność
Jeśli ktoś się oburza, że w szkołach tak często są przerwy w nauce, niech zatrudni się w oświacie. Już po paru miesiącach będzie się zarzekał, że rzuci tę robotę, jeśli nie dostanie dnia wolnego ekstra.
Klucz do czarnych dziur. Być może żyjemy w czymś, co przypomina komputer kwantowy
Możliwe, że badania nad istotą wszechświata będzie się kiedyś prowadzić w laboratorium – przewiduje fizyk teoretyczny Jeff Forshaw.
Gdzie ugrzęzły nasze koreańskie czołgi? „Diabli wiedzą”. A miało być tak pięknie
Pancerne potknięcie. Gdy jednego z uczestników rozmów spytałem, czy w grudniu się uda, odpisał jedynie „diabli wiedzą”. Coś się zatarło, aż po pancerzach poszły iskry. Tymczasem w kolejce po „polskie” K2 ustawiła się Rumunia i kusi, że choć tysiąca nie zamówi, to wszystko pójdzie łatwiej.
Stanisław Tym dla „Polityki”: W Polsce jest trochę jak w „Misiu”
Rozmowa ze Stanisławem Tymem o kultowym filmie „Miś” na 40. rocznicę premiery.
Co drugi dzień dochodzi do wypadku na przejazdach kolejowych. Ten rok jest wyjątkowo tragiczny
Bilans ofiar wypadków na przejazdach kolejowych jest w tym roku wyjątkowo tragiczny. Sprawcami prawie wszystkich są kierowcy. Ale zarządcy dróg nie chcą płacić za poprawę bezpieczeństwa, bo według przepisów przejazdy to kolejowa działka.
Czytamy i oceniamy nowego Wiedźmina. A Sapkowski pióra nie odkłada. „Pisanie trwa nieprzerwanie”
Andrzej Sapkowski nie odkładał pióra i po dekadzie wydawniczego milczenia publikuje nową powieść o wiedźminie Geralcie. Zapowiada też, że „Rozdroże kruków” to nie jest jego ostatnie słowo.
Szlakiem księżnej Marianny. To jeden z najpiękniejszych zakątków Polski
Międzygórze, nazywane Małą Szwajcarią i architektoniczną perłą Sudetów, to jeden z najpiękniejszych zakątków Polski. Warto go odwiedzić szczególnie teraz, gdy okoliczni mieszkańcy próbują podnieść się po klęsce powodzi.
Jak portier związkowiec paraliżuje całą uczelnię. 80 mln na podwyżki wciąż leży na koncie
Pracownicy Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego od początku roku czekają na wypłatę podwyżek. Blokuje je Prawda, maleńki związek zawodowy założony przez portiera.
Niedawno był w świetnej formie. Umierał na raty. Dramatyczna opowieść opiekunki niedołężnego ojca
Państwo w żaden sposób nie pomaga w opiece nad starymi niedołężnymi rodzicami. Polki – bo najczęściej to kobiety się nimi zajmują – zostają ze wszystkim same. Oto dramatyczna historia jednej z wielu.
Policja jest sobą zmęczona. Ludzi brak. Nie dzwońcie na dyżurkę, tam też nikogo nie ma
Pomysł na nowe kadry w policji jest taki, żeby sięgnąć po emerytów. To i inne równie przewrotne rozwiązania mają wypełnić największą dziurę kadrową w historii tej formacji. Jeśli się nie uda, włoski strajk policjantów sparaliżuje państwo.