Teatr

Faszyści i finansiści

Recenzja spektaklu: „Wyznawca”, reż. Natalia Korczakowska

Robert Wasiewicz i Mateusz Król – jedna postać w dwóch osobach Robert Wasiewicz i Mateusz Król – jedna postać w dwóch osobach Katarzyna Chmura-Cegiełkowska / materiały prasowe
Ambitny zamysł rozpłynął się w serii pretensjonalnych, rodzajowych scenek, rozgrywanych w koszmarnej scenografii.

„Wyznawca” Natalii Korczakowskiej przypomina opisaną przez „New York Timesa” i sfilmowaną przez Henry’ego Beana („Fanatyk” z 2001 r. z Ryanem Goslingiem) historię Daniela Burrosa, ukrywającego żydowskie pochodzenie sekretarza Amerykańskiej Partii Nazistowskiej i „Wielkiego Smoka” Ku-Klux-Klanu na stan Nowy Jork w latach 60. W spektaklu dwoistość i skomplikowanie postaci ma oddać rozdzielenie jej między dwóch aktorów: blondyna w mundurze nazistowskim (Mateusz Król) i ciemnowłosego mężczyznę w jarmułce (tancerz Robert Wasiewicz). Drugim bohaterem spektaklu jest dziennikarz „NYT”, John McCandlish Phillips (Wojciech Żołądkowicz), który opisał sekret Burrosa, mimo że chłopak groził samobójstwem. Philips nie krył się z radykalizmem katolickim, wierzył, że Bóg osobiście wyznaczył mu misję walki ze złem liberalizmu. Tłem dla ich wystąpień jest amerykańska klasa średnia, marząca o rządach silnej ręki, o faszyzmie wolnorynkowym, bez brzydkiego antysemityzmu. Podczas trzygodzinnego spektaklu wysłuchamy również monologu polskiego Żyda ocalonego z Holocaustu (z „Łaskawych” Littella) oraz obejrzymy wideo ze śpiewanym staropolskim dialogiem pasyjnym „O ofiarowaniu Izaaka”. Dla Daniela opowieść o Abrahamie, w akcie ślepego posłuszeństwa Bogu zdolnym zamordować syna, jest symbolem słabości wierzących. Dla reżyserki – przestrogą przed fanatyzmem w ogóle.

Przedstawienie powstało w ramach Festiwalu Gorzkie Żale/Nowe Epifanie. Mogło być gorzkim komentarzem do aktualnego religijno-patriotycznego wzmożenia w Polsce, jednak ambitny zamysł rozpłynął się w serii pretensjonalnych, rodzajowych scenek, rozgrywanych w koszmarnej scenografii.

Wyznawca, reż. Natalia Korczakowska, Teatr Studio w Warszawie i Centrum Myśli Jana Pawła II

Polityka 9.2016 (3048) z dnia 23.02.2016; Afisz. Premiery; s. 69
Oryginalny tytuł tekstu: "Faszyści i finansiści"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Społeczeństwo

Wyjątkowo długie wolne po Nowym Roku. Rodzice oburzeni. Dla szkół to konieczność

Jeśli ktoś się oburza, że w szkołach tak często są przerwy w nauce, niech zatrudni się w oświacie. Już po paru miesiącach będzie się zarzekał, że rzuci tę robotę, jeśli nie dostanie dnia wolnego ekstra.

Dariusz Chętkowski
04.12.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną