Barwna komedia omyłek

Recenzja spektaklu: „Turek we Włoszech”, reż. Włodzimierz Nurkowski

15 marca 2016

Monika Korybalska (Zaida) i Łukasz Goliński (Selim) Jacek Jarczok / materiały prasowe

Dużo dobrej, bezpretensjonalnej zabawy.

Cały urok dzieł opery buffa, której mistrzem był Rossini, polega z jednej strony na dość skomplikowanej akcji o szybkim tempie, zawierającej liczne gagi, z drugiej – na wirtuozowskiej wokalistyce. Oba warunki zostały spełnione na najnowszej premierze krakowskiej opery. Inscenizacja jest dość prosta, dużą rolę odgrywają w niej zespoły (chór i balet, a także cyrkowi żonglerzy), rzecz bowiem dzieje się podczas karnawału weneckiego. Krótko: Zaida (Monika Korybalska), udająca Cygankę wróżącą w cyrku, tęskni za ukochanym Selimem (Łukasz Goliński). Tymczasem on właśnie przyjeżdża się zabawić; ledwie wysiada na ląd, spotyka płochą Fiorillę (Katarzyna Oleś-Blacha), młodą żonę starego pantoflarza Geronia (Grzegorz Szostak).

Gioachino Rossini, Turek we Włoszech, reż. Włodzimierz Nurkowski, Opera Krakowska

Polityka 12.2016 (3051) z dnia 15.03.2016; Afisz. Premiery; s. 87

Oryginalny tytuł tekstu: "Barwna komedia omyłek"

Włodzimierz Nurkowski

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.