Recenzja spektaklu: „Żołnierz Polski”, reż. Michał Walczak

Przygoda – jak to w wojsku – goni przygodę i jest tak, jak można się było spodziewać: przaśnie, żenująco, inteligentnie, śmiesznie i przerażająco.

Rafał Rutkowski dzięki współpracy z Walczakiem i Łubieńskim, dziś twórcami kojarzonymi głównie z bardzo popularnym Pożarem w Burdelu, wcielał się już w bohatera „Ojca polskiego”, opowiadał o „Seksie polskim”, wcześniej zręcznie żonglował przebraniami w programie „To nie jest kraj dla wielkich ludzi”. Najnowszy one-man show, „Żołnierza Polskiego”, zaczyna w bryczesach i hełmie jako pułkownik Gazda, który „na zamówienie MON” przeprowadza w klubie Dzika Strona Wisły „szkolenie wojskowo-patriotyczne z elementami burleski”.

Michał Walczak, Maciej Łubieński, Żołnierz Polski, reż. Michał Walczak, Dzika Strona Wisły, Warszawa