Recenzja spektaklu: „Bem! Musical o patriotach i renegatach”, reż. Michał Walczak

Pierwszy z prawdziwego zdarzenia musical twórców Pożaru w Burdelu, zrealizowany w ramach cyklu „Sto wskrzeszeń na 100-lecie Polski”, poprzez postać generała Józefa Bema pyta o polskich bohaterów, polską przeszłość, teraźniejszość, a nawet przyszłość (w finałowej scenie – zabawnej, zaskakującej i przekłuwającej narodowy balon).

Zaczyna się przyciężkawo, akademijnie, Polska – hoża, przaśna dziewoja niczym z teledysków Donatana – obchodzi setne urodziny. Sekretem jej młodego wyglądu, twierdzi, są przerwy w byciu, np. w 1968 r. jej nie było… Jednak z każdą kolejną sceną jest ciekawiej i dowcipniej, Polska (Magdalena Placek-Boryń) ma wspaniały głos, wtóruje jej reszta dobrze dobranej obsady. Świetnie radzi sobie także Mariusz Drężek w roli zakochanego w armatach Bema, wyciągniętego z islamskiego raju z objęć 72 hurys i jednego hurysa, by dla Polski na nowo przeżywać szalony miks przeszłości (bitwy, powstanie listopadowe, Wielka Emigracja, Wiosna Ludów, przejście na islam) i teraźniejszości – ekshumacji, podziałów na bohaterów i renegatów, zamknięcia na obcych i świat.

Maciej Łubieński, Bem! Musical o patriotach i renegatach, reż. Michał Walczak, Pożar w Burdelu, Teatr Syrena w Warszawie i Teatr im. Żeromskiego w Kielcach