Osoby czytające wydania polityki

„Polityka” - prezent, który cieszy cały rok.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Teatr

Fredro grubo

Recenzja spektaklu: „Damy i huzary albo Play Fredro”, reż. Adam Orzechowski

„Damy i huzary albo Play Fredro”, reż. Adam Orzechowski „Damy i huzary albo Play Fredro”, reż. Adam Orzechowski materiały prasowe
Spektakl nie należy do finezyjnych, ale broni się skuteczniej niż huzarzy – ciekawą myślą i świetnym aktorstwem.

Premiera „Dam i huzarów” nieprzypadkowo odbyła się w okolicy Święta Wojska Polskiego. W Warszawie woje, rycerze, żołnierze i oficjele defilowali, prężąc torsy w tej rozciągniętej na kilka kilometrów rekonstrukcji mitów i archetypów. Zaś na gdańskiej scenie trwał seans psychoterapii, mający od tychże mitów i archetypów raz na zawsze uwolnić polskiego, zagubionego w nich mężczyznę. Na wielkiej, pustej scenie zmęczony Major (świetny, także w interakcjach z widownią Robert Ninkiewicz), w koszuli pacjenta szpitala psychiatrycznego i z łopatką do przewracania naleśników w roli oręża, konfrontuje się ze swoim „wzorem” – Starym Huzarem w wersji zombie (Michał Jaros). W tle jak refren wraca myśl realizatorów spektaklu o uwolnieniu się od przymusu odgrywania komedii typów Moliera w polskich realiach. Jej przykładem są „Damy i huzary”, fabuła inscenizowana jest więc „grubo”, farsowo. Trzy siostry majora mają wejścia w stylu bohaterek „Mamma Mii!” ze śpiewanych numerów, gęgają, trajkoczą albo uwodzą, a męska część bohaterów butnie pokrzykuje, ale niedojrzała intelektualnie i emocjonalnie jest bezsilna wobec manipulacji. Sens spektaklu podkreślają fragmenty innych dzieł Fredry, od „krokodyla daj mi luby” z „Zemsty” po męską wersję ślubowania ze „Ślubów panieńskich”. Zaś żeby nikt nie miał wątpliwości, co kryje się pod salonowymi zalotami, bohaterowie cytują pikantne kawałki ze „Sztuki obłapiania” i „Piczomiry, królowej Branlomanii”. Spektakl nie należy do finezyjnych, ale broni się skuteczniej niż huzarzy – ciekawą myślą i świetnym aktorstwem.

Damy i huzary albo Play Fredro, według sztuk Aleksandra Fredry, reż. Adam Orzechowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku

Polityka 34.2018 (3174) z dnia 21.08.2018; Afisz. Premiery; s. 71
Oryginalny tytuł tekstu: "Fredro grubo"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Kultura

Mark Rothko w Paryżu. Mglisty twórca, który wykonał w swoim życiu kilka wolt

Przebojem ostatnich miesięcy jest ekspozycja Marka Rothki w paryskiej Fundacji Louis Vuitton, która spełnia przedśmiertne życzenie słynnego malarza.

Piotr Sarzyński
12.03.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną