Gorki napisał „Letników”, portret zbiorowy rosyjskiej inteligencji – rozleniwionej, bezideowej, zamęczającej czczą gadaniną siebie i postronnych – rok przed wybuchem rewolucji 1905 r. „Ironiczno-gorzki portret dzisiejszych trzydziesto-, czterdziestolatków” – reklamuje inscenizację sztuki Teatr Narodowy. I dorzuca cytat: „Inteligencja to nie my! My jesteśmy czym innym. My jesteśmy letnikami w swoim własnym kraju”. Pytanie, o kogo i o co tu chodzi? Polska inteligencja w 1989 r. w dużej mierze porzuciła swój etos nakazujący troszczyć się nie tylko o siebie, ale też słabsze klasy społeczne, w jego miejsce wstawiła klasę średnią i kapitalistyczne bogacenie się każdego na własną rękę.
Maksim Gorki, Letnicy, reż. Maciej Prus, Teatr Narodowy w Warszawie