Twoja „Polityka”. Jest nam po drodze. Każdego dnia.

Pierwszy miesiąc tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Teatr

Sztafeta pokoleń

Recenzja spektaklu: „Wstyd”, reż. Małgorzata Wdowik

„Wstyd”, reż. Małgorzata Wdowik „Wstyd”, reż. Małgorzata Wdowik Maurycy Stankiewicz
Małgorzata Wdowik, tak jak Anna Smolar i Katarzyna Kalwat przed nią, zainteresowała się książkami Didiera Eribona i Eduardo Louisa – wiwisekcjami wstydu społecznego związanego z pochodzeniem klasowym.

Małgorzata Wdowik, tak jak Anna Smolar i Katarzyna Kalwat przed nią, zainteresowała się książkami Didiera Eribona i Eduardo Louisa – wiwisekcjami wstydu społecznego związanego z pochodzeniem klasowym. „Wstyd”, część tryptyku reżyserki o uczuciach – wcześniej były zrealizowany w TR Warszawa „Strach” i stworzony z młodymi chłopakami w przestrzeni warszawskiego Teatru Powszechnego „Gniew” – to połączenie filmu dokumentalnego i spektaklu. Pierwszy, stworzony przez Agatę Baumgart w domu rodzinnym reżyserki w Strzelcach, to próba uchwycenia relacji reżyserki z matką i opowieść matki o jej ucieczce ze wsi na studia, jej ambicjach i wstydach – o bagażu, tym, który odziedziczyła, i tym, który przekazała dalej, z którym konfrontuje się córka, reżyserka z Warszawy, zwiedzająca świat.

Wstyd, reż. Małgorzata Wdowik, Nowy Teatr w Warszawie, vod.nowyteatr.org

Polityka 8.2021 (3300) z dnia 16.02.2021; Afisz. Premiery; s. 64
Oryginalny tytuł tekstu: "Sztafeta pokoleń"
Reklama