Recenzja spektaklu: „Serce”, reż. Wiktor Bagiński

Przedstawienie nie tylko ważne i odważne, ale też do głębi poruszające.

Inspirowane „Jądrem ciemności” („Heart of Darkness”) Josepha Conrada „Serce” to kolejna w ostatnim czasie w polskim teatrze osobista, tożsamościowa wypowiedź. Reżyser i współtwórca (z Martyną Wawrzyniak) scenariusza Wiktor Bagiński, 28-letni Polak z nigeryjskimi korzeniami, wyrusza w podróż w poszukiwaniu ojca, którego nie zna. Jak to zwykle z takimi podróżami bywa, staje się ona konfrontacją z własnymi wyobrażeniami, ze stereotypami, strachami i z pytaniem, co zawdzięczamy rodzicom, co po nich dziedziczymy. Kontekst rasowy podnosi poprzeczkę i temperaturę tej wyprawy do jądra/serca tożsamości. Bagiński i jego bohaterowie odbywają ją w dwóch wymiarach.

Serce, reż. Wiktor Bagiński, TR Warszawa