Wampiry bez krwi

Recenzja spektaklu: „Dracula”, chor. Krzysztof Pastor

10 maja 2022

„Dracula”, chor. Krzysztof Pastor Ewa Krasucka

Choreografia sprawia, że uwaga skupia się na treści, a nie na technice; dzięki niej również nie są potrzebne krwawe efekty – wszystko jest oczywiste.

Spektakl w choreografii dyrektora Polskiego Baletu Narodowego był już wystawiany cztery lata temu w australijskim Perth – z dużym powodzeniem. Do warszawskiej realizacji trzeba było powiększyć imponującą scenografię (autorstwa Phila R. Danielsa i Charlesa Cusicka Smitha). Wbrew pozorom muzyka w spektaklu nie pochodzi tylko z filmu Francisa Forda Coppoli „Dracula”, lecz także z wielu innych (w tym z „Ziemi obiecanej” i „Trędowatej”); autor kompilacji, Michael Brett z teatru w Perth, włączył do niej również autonomiczne utwory Kilara, m.in. fragmenty poematu „Kościelec 1909” (które znakomicie pasują do scen w zamku Draculi) i I Koncertu fortepianowego.

Dracula, muz. Wojciech Kilar, chor. Krzysztof Pastor, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie

Polityka 20.2022 (3363) z dnia 10.05.2022; Afisz. Premiery; s. 71

Oryginalny tytuł tekstu: "Wampiry bez krwi"

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.