Recenzja spektaklu: „Nasze czasy”, reż. Weronika Szczawińska

„Nasze czasy” to uniwersalna opowieść o czasie, jaki mamy i jaki nam pozostał.

Widownia okala scenę, światła nie gasną ani na moment, dystans między aktorami i widzami jest minimalny. Każdy z performerów „robi” swoją minutę, czyli prostą czynność trwającą dokładnie 60 sekund. Dzielą się swoimi wspomnieniami dotyczącymi ważnych dat i okrągłych urodzin, swoimi wizjami przyszłości, spojrzeniem na zmiany społeczne oraz w teatrze i w Teatrze Dramatycznym. Najstarsza, Małgorzata Niemirska, reprezentuje teatr klasyczny, najmłodsza, Helena Urbańska, performatywny. Równie prosty i sugestywny zarazem jest pomysł na pokazanie procesu dojrzewania i starzenia się z perspektywy kobiecej i męskiej.

Nasze czasy, reż. Weronika Szczawińska, Teatr Dramatyczny w Warszawie