Miej własną politykę.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Teatr

Farsa z Gombrowicza

Bawią się konwencją farsy.

Wystawiona przez Waldemara Śmigasiewicza w warszawskim Teatrze Powszechnym adaptacja „Pornografii” Witolda Gombrowicza zaczyna się pantomimiczną sceną „międzyludzkiego teatru”, co, jak się wydaje, miało zapowiadać temat spektaklu: kształtowanie się relacji między ludźmi, wzajemne wywieranie wpływu, manipulowanie.

Jednak już w kolejnej scenie zajmująca Gombrowicza tematyka ustępuje miejsca regularnej farsie: z przerysowanymi bohaterami, ustawionymi jak gagi scenami i galopującą w absurd akcją. Gombrowicz Adama Woronowicza to neurotyk i erotoman-nieudacznik, jego mentor Fryderyk Krzysztofa Stroińskiego to domorosły demiurg – psychopata testujący swoje moce na nastoletniej Heni, którą chce zeswatać z przyjacielem z dzieciństwa, synem zarządcy majątku. Drugi tor akcji wyznacza sprawa wykonania wyroku śmierci na Siemianie (Tomasz Papryk), bohaterze AK, obecnie w depresji.

Aktorzy Powszechnego z wyraźną przyjemnością (i kunsztem, zwłaszcza duet Kazimierz Kaczor – Joanna Żółkowska w roli gospodarzy dworku, rodziców Heni), bawią się konwencją farsy, dzięki czemu pierwsza część jest lekka i zabawna. Druga to już, niestety, tylko powtórka chwytów, gestów i min.

Reklama

Czytaj także

Społeczeństwo

Ciche choroby. Depresję oswoiliśmy, ale innych kryzysów się wstydzimy

Depresja stała się medialna, i to dobrze, ale medialność powoduje, że właściwie dopuszczamy tylko jedną wersję tej choroby. Warto wydobywać z cienia także inne typy kryzysów psychicznych – mówi Agnieszka Jucewicz, dziennikarka, autorka książek o tematyce psychologicznej.

Joanna Podgórska
12.11.2022
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną