Recenzja wystawy: „Maria Pinińska-Bereś”

Obecny rok wypada okrzyknąć w polskiej sztuce rokiem rodziny Beresiów.

Obecny rok wypada okrzyknąć w polskiej sztuce rokiem rodziny Beresiów. W krakowskiej Cricotece trwa (do grudnia) monograficzna wystawa Jerzego Beresia, a na Dolnym Śląsku uhonorowano retrospektywą jego żonę Marię Pinińską-Bereś. I bardzo słusznie, ponieważ jej dorobek wydaje się coraz bardziej zyskiwać na randze i fascynować, choć od jej śmierci minęło już ćwierć wieku. Niezorientowanego odbiorcę jej rzeźby mogą zwodzić na interpretacyjne manowce. Zarówno bowiem miękkie, wykonane z tkanin formy, jak i wszechobecny w tych dziełach róż sugerują pewną sympatyczną i bezpieczną przytulność, ciepełko, niewinność.

Maria Pinińska-Bereś, Pawilon Czterech Kopuł, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, do 13 października