Recenzja wystawy: „Wszyscy jesteśmy terroryst(k)ami”

Bezdomność oraz protesty i ruchy antyfaszystowskie. Oba stanowią oś krakowskiej wystawy.

Recenzja wystawy: „Płaca za pracę domową”

Temat wystawy jawi się nad wyraz poważnie: stereotypy dotyczące pracy domowej kobiet, seksualność, upodmiotowienie, eksploatacja, wstydliwie skrywane, związane z przemocą, traumatyczne doświadczenia, cielesność.

Recenzja wystawy: „Coś wspólnego”

Całość pozostawia widza raczej w stanie dezorientacji, bo pytania, które stawia wystawa, znał, zanim tu wszedł, a o oryginalne odpowiedzi trudno.

Recenzja wystawy: „Co nas przetrwa”

Półmrok, ściany pokryte gliną, dźwięki będące mieszanką New Age i minimalizmu, kapiąca miarowo woda.

Recenzja wystawy: „Życie obrazów”

Wiele tych obrazów zaskakuje wysoką artystyczną jakością, co uświadamia widzowi, jak cienka i trudna do uchwycenia granica dzieli niekiedy sławę i chwałę od niewdzięcznej niepamięci.

Recenzja wystawy: „Chromaty”

U wielu miłośników malarstwa fascynacja kończy się tam, gdzie zaczyna się abstrakcja geometryczna.

Recenzja wystawy: „Plany na przyszłość. Architektura Warszawy w projektach”

Częściowo pod chmurką, na placyku przed pawilonem Zodiak, częściowo zaś w jego pomieszczeniach, możemy oglądać to, co architekci i urbaniści szykują w stolicy.

Recenzja wystawy: „Sprawa Stanisława Pyjasa”

Epitafium Doroty Nieznalskiej ku pamięci Staszka Pyjasa wreszcie w Krakowie.

Recenzja wystawy: „Kolory przemian”

Smutny to fakt, że choć mamy w Polsce kilka wybitnych prywatnych kolekcji sztuki, to żadna z nich nie ma stałej siedziby, w której można byłoby ją podziwiać.

Recenzja wystawy: „Znaki Apokalipsy”

Dawno bowiem nie widziałem wystawy artystycznie tak nierównej, na której prace bardzo ciekawe (mniejszość) sąsiadują z przeciętnymi, a nawet słabymi (większość).

Recenzja wystawy: „Metafizyczna zagadka sztuki klasycznej”

W ekspozycji znalazły się wyłącznie grafiki.

Recenzja wystawy: „Stefan Gierowski, Myśli rysowane nie w pełni zobaczone”

Recenzja wystawy: „Monika Sosnowska”

Tej wystawy nie da się po prostu przebiec lub omieść wzrokiem.

Recenzja wystawy: „Barbara Falender”

Na wystawie zgromadzono dzieła pochodzące z różnych okresów twórczych.

Recenzja wystawy: „Atman znaczy oddech”

Urszula Broll zmarła w lutym w wieku 90 lat, nie doczekawszy swojej retrospektywnej wystawy, w której przygotowywaniu brała jeszcze czynny udział.

Recenzja wystawy: „Artystyczna Podróż Hestii, 19 edycja”

Sztuka na razie tylko w sieci, ale ostatnie miesiące już nas do tego przyzwyczaiły.

Recenzja wystawy: „W czarodziejską burzę włożę własną duszę”

Fenomen społecznego stosunku do czarownic zawsze był obarczony wątkiem obawy przed kobiecą dominacją czy strachu przed przekraczającą standardy kulturowe erotyką.

Recenzja wystawy: „Kazimierska Konfraternia Sztuki”

Wystawa w sam raz na wakacji czas.

Recenzja wystawy: „Adam Rzepecki, Stary Rzepecki patrzy na młodego Rzepeckiego”

Mnogość wszelkich wcieleń Rzepeckiego obejmuje krakowska wystawa rozpięta między śmiechem a refleksją i między dezynwolturą a skupieniem.

Recenzja wystawy: „Teresa Tyszkiewicz. Dzień po dniu”

Zimna metalowa szpilka stała się u Tyszkiewicz nośnikiem gorących emocji.

Recenzja wystawy: „Rośliny i zwierzęta. Atlasy historii naturalnej w epoce Linneusza”

Ta wystawa stanowi manifestację wyśmienitego klasycznego graficznego warsztatu, precyzji, uważności, a główną emocją towarzyszącą oglądaniu prac jest podziw i zachwyt.

Recenzja wystawy: „Dzień dobry, panie Gauguin. Między skrajnościami.”

Bednarski swobodnie surfuje między chrześcijaństwem, mitologią i sztuką baroku, między ascezą a rozbuchaniem, między szerokokątną epickością a wyciszoną liryką szczegółu.

Recenzja wystawy: „Papież”

Stulecie urodzin Jana Pawła II krakowska galeria postanowiła uczcić specjalną wystawą.

Recenzja wystawy: „Urządzone. Zrealizowane, prace z kolekcji Galerii Starmach”

Wiele te prace różni, zaś łączy starannie dobrana mieszanka bodźców intelektualnych i emocjonalnych.

Recenzja wystawy: „Cały świat to Bauhaus”

Przez jednych uwielbiany, przez innych znienawidzony. Pierwsi mogą się utwierdzić w uczuciach, drudzy – być może je zmienić. A ci, którzy mają o Bauhausie mętne pojęcie, wreszcie ogarnąć, o co w nim chodziło.