Możliwość nieograniczonego korzystania z funduszy oraz rozlicznych dóbr materialnych rodzi pokusy dwojakiego rodzaju. Po pierwsze, utrwalania po wsze czasy w narodzie pamięci o sobie, z reguły poprzez stawianie monumentalnych gmachów lub pomników. Klasycznym przykładem tych pierwszych jest liczący sobie 1100 pomieszczeń gmach Pałacu Parlamentu postawiony w Bukareszcie przez Nicolae Ceauescu. Tych drugich – liczne posągi Turkmenbaszy Nijazowa, który rządził przez półtorej dekady Turkmenistanem.