Nie da się nie zauważyć, że Brytyjczycy nie przodują w nauce języków obcych. Według badań jedynie 9 proc. brytyjskich nastolatków zrobiło postęp w znajomości języka obcego, którego się uczyli, w porównaniu do średniej 42 proc. ze wszystkich zbadanych krajów*. Każdy użytkownik angielskiego posługuje się jednak wieloma słowami obcego pochodzenia przy okazji codziennej rozmowy. Według niektórych ekspertów 25 proc. standardowego słownictwa w języku angielskim ma germańskie pochodzenie.
Język, który miał największy wpływ na angielszczyznę, to oczywiście francuski. Francuski literat i literaturoznawca Alain Borer żartował kiedyś (a może mówił całkiem poważnie), że „Anglosasi nie chcą przyjąć do wiadomości, że w 63 procentach mówią po francusku. Język angielski to w gruncie rzeczy źle wymawiana francuszczyzna”.
63 procent to chyba przesada, ale powszechnej obecności francuskiego słownictwa w codziennym angielskim nie da się uniknąć. W wyniku inwazji Normanów w 1066 roku francuski panował jako język oficjalny przez prawie cztery wieki i zmienił język swoich poddanych na stałe.
Efekty posługiwania się językiem francuskim przez arystokrację nadal widać w słownictwie dotyczącym jedzenia. Mięso, jadane głównie przez bogatych, nazywano po francusku. Natomiast zwierzęta hodowane przez klasę robotniczą zachowały swoje nazwy germańskie:
cow(krowa) – beef (wołowina, fr. boeuf)
pig/swine(świnia) – pork (wieprzowina, fr. porc)
deer(jeleń) – venison (dziczyzna, fr.