Internetowe gry niczym dyscyplina sportu?

Sport elektroniczny z tym tradycyjnym łączy z pewnością współzawodnictwo. Kilkuosobowe drużyny lub pojedynczy gracze konkurują ze sobą, grając w gry komputerowe przez internet. Zawodowi gracze spotykają się ze sobą na turniejach, organizowanych na różnych szczeblach. Zainteresowanie, jakie wzbudza, też przypomina tradycyjne dyscypliny: największe turnieje przyciągają publikę liczoną już w setkach tysięcy osób. A emocje i zachowania kibiców niewiele się różnią od tego, co spotkać możemy na stadionach podczas meczów piłki nożnej. I tu zawodnicy podczas rozgrywek walczą o wielkie pieniądze – setki tysięcy czy nawet miliony złotych. Co rusz wraca oczywiście pytanie, czy e-sport to rzeczywiście sport w takim samym znaczeniu jak piłka nożna, tenis ziemny czy siatkówka. Sami zaangażowani nie mają wątpliwości, że to pełnoprawna dziedzina sportu, mająca swoje dyscypliny, czyli gry, z których każda wymaga innych umiejętności (do najpopularniejszych należą „League of Legends”, „Counter-Strike: Global Offensive”, „StarCraft II” czy „Dota 2”). A dr Andrzej Stępnik z warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego w swojej pracy „E-sport z perspektywy teorii sportu” udowadnia, że wszystkie niezbędne warunki do bycia sportem są tu spełnione. Historię też e-sport ma już całkiem długą. W tym roku mija 20 lat od powstania w Teksasie Cyberathlete Professional League, która jako pierwsza zajmowała się organizowaniem zawodów e-sportowych. Choć początków sportu elektronicznego, a raczej idei mu przyświecającej, można doszukiwać się jeszcze wcześniej, bo pierwszy w historii turniej gry komputerowej odbył się w latach 70. w USA, w Polsce ta branża jest znacznie młodsza. – Myśląc o początkach e-sportu w Polsce, możemy mówić o latach 2003, 2004. W 2005 r. powstała już w Warszawie Liga Cybersport, czyli polska liga sportu elektronicznego, obecnie funkcjonująca pod nazwą Cyberarena 36i6, organizująca mistrzostwa Polski w grach komputerowych – mówi Adrian Kostrzębski, związany z Turtle Entertainment Polska. Zainteresowanie e-sportem przyszło do nas z Ameryki Północnej i Azji, ale dziś Europa ma niemały udział w tej dziedzinie. Tu rozgrywanych jest 30 proc. najważniejszych turniejów i stąd bierze się 30 proc. przychodów branży, której wartość w całości szacuje się na 463 mln dol. – do 2019 r. ta suma ma wzrosnąć ponaddwukrotnie. Szybko rośnie też udział Polski (40 mln zł w 2016 r.), co tylko potwierdza, że mamy do czynienia z kolosalnym biznesem. – Zawodowi gracze otrzymują stałe miesięczne pensje wypłacane przez klub, dokładnie tak jak w piłce nożnej – wyjaśnia Kostrzębski. – Pensje dla tych najlepszych wahają się od 5 do 12 tys. euro miesięcznie. Są plotki, że jeden z zespołów e-sportowych, który został wchłonięty przez klub piłkarski, dostał propozycję miesięcznej pensji wynoszącej 45 tys. euro, ale trudno mi w to uwierzyć. Komercyjna współpraca z różnymi firmami jest dodatkiem, tak jak i wygrane w turniejach. 2,5 mln do podziału Jedną z ważniejszych imprez e-sportowych są turnieje odbywające się podczas Intel Extreme Masters. W tym roku po raz piąty z rzędu (po raz czwarty będą to światowe finały) wydarzenie odbywa się w Katowicach. 25 i 26 lutego – turnieje w „League of Legends”, a od 3 do 5 marca potrwają rozgrywki w „Counter-Strike’a: Global Offensive” i „StarCrafta II”. – Trzy lata temu przez imprezę Intel Extreme Masters w Katowicach przewinęło się ok. 75 tys. ludzi, a jeśli spojrzymy już na ubiegły rok, to było ich prawie o 40 tys. więcej, bo aż 113 tys. – wspomina Krzysztof Jonak, dyrektor Intela na Europę Środkowo-Wschodnią. Ale istotna jest też liczba osób, które rozgrywki obserwują w internecie. – W ubiegłym roku było to już 2,8 mln ludzi z naszego kraju. Jesteśmy już na etapie, w którym e-sport wszedł w Polsce do mainstreamu – dodaje Jonak. Przekłada się to na nagrody. W tegorocznym finale katowickiego Intel Extreme Masters zawodnicy walczą łącznie o 2,5 mln zł. Dochodzą do tego kwoty przeznaczane przez firmy na promocję i kontrakty sponsorskie. – Koncern Audi wsparł jeden z zespołów „Counter-Strike’a”. Według ich oficjalnego stanowiska zainwestowali w to 700 tys. euro – mówi Kostrzębski. Możliwości zarabiania na e-sporcie jest mnóstwo. Przynajmniej raz w miesiącu odbywa się w Polsce jakieś wydarzenie związane z e-sportem i gamingiem w ogóle. Zyski przynoszą kontrakty reklamowe, które – jak twierdzą osoby związane z organizacją e-sportowych imprez – nie opiewają jeszcze na takie kwoty, jak w przypadku piłki nożnej, ale systematycznie wzrastają. I niekoniecznie są to sponsorzy związani z branżą technologiczną. – E-sport daje nowe możliwości dotarcia do innego typu widowni, która skupiona jest wokół internetu, a niekoniecznie telewizji – mówi Jonak. Film dokumentalny „All Work All Play” pokazuje jednak, że w tej branży nie zawsze działo się najlepiej. W Stanach Zjednoczonych niejednokrotnie organizowano imprezy, do których ludzie podchodzili z entuzjazmem, a mimo to ich organizatorzy tracili ogromne pieniądze – przykładem był zawieszony na lata turniej World Series of Video Games. Wiktor „TaZ” Wojtas, kapitan sekcji „Counter-Strike’a: Global Offensive” w czołowej drużynie Virtus.pro, przyznaje, że kiedy zaczynał karierę, byli ludzie, którzy chcieli oszukać jego i jego team. – To normalne, że dzieją się takie rzeczy w branży, która się rozwija, na szczęście u mnie wszystko dobrze się skończyło. Pierwszy poważny kontrakt podpisałem kilka lat temu, ok. 2011 r. – mówi. E-sport w telewizji Dużo zmieniło w e-sporcie dodatkowe źródło funduszy – sprzedaż praw do transmisji rozgrywek. Te można bowiem śledzić już nie tylko w internecie na takich platformach jak Twitch, ale także w telewizji. W Polsacie Sport obejrzymy na przykład transmisje z zawodów „League of Legends”. A w ubiegłym roku nawet Telewizja Polska pokusiła się o nadawanie rozgrywek z odbywającego się we Wrocławiu wydarzenia Esport NOW 2016. 1 marca ruszył kanał telewizyjny E-Sport TV, który poświęcony będzie tylko rywalizacji w dziedzinie gier wideo. Głównym punktem ramówki mają być relacje z różnych wydarzeń e-sportowych. Kanały, których tematem jest sport elektroniczny, funkcjonują już w innych krajach Europy, np. w Anglii. W 2016 r. Newzoo oszacowało liczbę fanów e-sportu na całym świecie na 256 mln osób, są wśród nich zarówno wierni entuzjaści, jak i widzowie okazjonalni, śledzący na bieżąco tylko ważniejsze wydarzenia z branży. Ta liczba do 2019 r. ma wzrosnąć do 345 mln. Fanami e-sportu są głównie mężczyźni od 21. roku życia. Co ciekawe, 40 proc. zainteresowanych tą dziedziną nie gra w gry, a jedynie ogląda mecze. Ważna jest też sfera mikropłatności. Same tytuły udostępniane są zwykle za darmo, ale płacić trzeba za możliwość rozwinięcia postaci czy odblokowanie nowej, zmianę wyglądu jakiegoś bohatera czy za przedmioty wykorzystywane podczas rozgrywki. – Od kilku lat gram w „League of Legends” i od samego początku zdarzało mi się wydawać pieniądze na różne dodatki w grze. W ciągu 5–6 lat było to może 1500 zł. I to nie jest dużo, jeśliby spojrzeć na to, ile kosztują teraz nowe gry wideo. Za pudełko musimy zapłacić średnio 200 zł – mówi Konrad Hildebrand, fascynat e-sportu i hobbystyczny gracz. Faktem jest też, że fani e-sportu wydają choćby więcej pieniędzy na sprzęt elektroniczny. Według Newzoo ponad 21 proc. z nich przeznacza na zakupy sprzętu ponad 600 dol. rocznie. Ile lat ma e-sportowiec? Wyobraźnię widzów rozpalają często sumy, które inkasują najlepsi gracze. Portal e-Sports Earnings opublikował niedawno listę tych, którzy zarobili łącznie najwięcej pieniędzy w turniejach. Na jej szczycie znalazł się Amerykanin Saahil „UniVeRsE” Arora z sumą ponad 2,7 mln dol. Ostatni