Jak rozpoznać ekstrawertyka? Łatwo się pomylić. Mam dwie zagadki

Królowa Paryża Iga Świątek w niedawnym materiale opisującym jej sukces przyznała, że nie zawsze marzyła o wielkich kortach, a introwertyzm utrudniał jej życie i relacje z ludźmi. Lubimy te kategorie: introwersja, ekstrawersja. Ale czy wiemy, co znaczą?

Mój przyjaciel Kuba jest najbardziej towarzyskim człowiekiem ze wszystkich moich znajomych. Często wychodzi na miasto, zagaduje obcych ludzi, żartuje i nie ma problemu z zawieraniem nowych znajomości. Kiedyś powiedział mi: – Wiesz, wszyscy myślą, że jestem ekstrawertykiem, ale to nieprawda. Czasem mam dość towarzystwa. I potrafię wtedy na tydzień zamknąć się w domu, rano pracować, a potem oglądać seriale i grać w gry. Lubię ludzi tylko na własnych warunkach – gdy w dowolnym momencie mogę się z nimi spotkać albo ich zostawić i wrócić do domu.

Potocznie rozumiemy ekstrawersję jako typ charakteru, w którym przebywanie z innymi ludźmi i wysoka aktywność „ładuje akumulatory”, a samotność je rozładowuje. Wierzymy też, że introwertycy mają odwrotnie: „ładuje ich” czytanie książek. Tymczasem z punktu widzenia nauki wygląda to trochę inaczej: nie chodzi o żadne socjalne akumulatory, tylko o poziom pobudzenia.

Za popularyzację pojęć ekstrawertyk i introwertyk odpowiada głównie Hans Eysenck, psycholog, który w latach 40. ubiegłego wieku stworzył biologiczną teorię temperamentu. W jej świetle mamy trzy podstawowe wymiary temperamentalne: psychotyczność, neurotyczność i ekstrawersję. Ten ostatni wymiar u dorosłych oceniamy na podstawie zachowania. Na przykład im bardziej ktoś jest towarzyski, aktywny, poszukujący doznań, tym wyższy ma poziom ekstrawersji. I analogicznie: im mniej ktoś jest aktywny – tym mniej ekstrawertywny (a więc bardziej introwertywny). Ale zachowanie jest tylko objawem czegoś, co ma swoją przyczynę fizjologiczną: różną aktywność pętli korowo-siatkowatej w mózgu. Ekstrawertycy mają chronicznie niższy poziom pobudzenia korowego, a więc są mniej wrażliwi na bodźce – natomiast introwertycy mają wyższy poziom pobudzenia, czyli są na bodźce bardziej wrażliwi (np.