SETI, czyli Search for ExtraTerrestial Inteligence to nasłuch radiowy kosmosu, w poszukiwaniu sygnału, który można by uznać za pochodzący od inteligentnych istot pozaziemskich. W 1992 roku, inicjator tych badań, amerykański astronom Frank Drake, w swojej książce p.t Is anyone out there? (Czy jest tam kto?), napisał:
Pomimo wysiłków podejmowanych na całym świecie i coraz lepszego wyposażenia nie znaleźliśmy poza Ziemią innych cywilizacji (...) Brak sukcesów w tej dziedzinie nie powinien jednak rozczarować żadnego mądrego człowieka, gdyż nikomu nie udało się dowieść, że takich cywilizacji nie ma. Niepowodzenia potwierdziły po prostu, że nasze wysiłki były niewystarczające wobec ogromu zadania, które można porównać do poszukiwania igły w kosmicznym stogu siana nieprawdopodobnych rozmiarów.
Sytuacja nie zmieniła się do dzisiaj, chociaż minęło kolejnych prawie 20 lat badań i program SETI stał się w międzyczasie nie tylko najdłuższym badaniem naukowym świata, ale też największym. Dane z nasłuchu zbiera kilkanaście wielkich radioteleskopów, skupionych przede wszystkim w ośrodkach Heat Creek Radio Obsevatory w Kalifornii oraz w Obserwatorium Arecibo w Portoryko. W przetwarzanie odebranych sygnałów zaangażowano kilka milionów prywatnych komputerów, które zamiast wygaszacza ekranu mają zainstalowany program SETI@home i gdy nie są wykorzystywane analizują pobrany z SETI materiał badawczy. Tylko zastosowanie tak wielkiej mocy obliczeniowej daje nadzieję, że w ogromie zarejestrowanych radiowych szumów kosmicznych może kiedyś coś się znajdzie.
Ale gdzie oni są?
Tymczasem nie milkną wcale głosy krytyków programu SETI, który budził kontrowersje już właściwie od samego początku swojego istnienia.