W badaniach, zorganizowanych i sfinansowanych przez konsorcjum GIANT (Genetic Investigation of ANtropometric Traits), wzięło udział prawie ćwierć miliona osób z Europy, Ameryki Północnej i Australii. Zaangażowano w nie 280 instytutów i laboratoriów badawczych z całego świata. Prace prowadziło ponad 400 naukowców, co w sumie daje największe w historii naukowe przedsięwzięcie o charakterze genetycznym. Przeprowadzono dwa badania – pierwsze dotyczyło wpływu naszych genów na to, jak tkanka tłuszczowa gromadzi się w ciele. Drugie – miało na celu odnaleźć te regiony w ludzkim DNA, które powodują przekraczanie tak zwanego wskaźnika BMI (Body Mass Indeks) i w rezultacie wystąpienie otyłości ogólnej. Dokładne omówienie obu studiów przynosi jedno z ostatnich (11.10.2010) wydań czasopisma Nature Genetics.
Jabłko czy gruszka?
Te dwa owoce, a dokładniej ich kształty, symbolizują najbardziej rozpowszechnione typy otyłości i ukazują, jak tkanka tłuszczowa gromadzi się w ciele. W pierwszym przypadku tkanka tłuszczowa gromadzi się przede wszystkim na wysokości talii i brzucha – to otyłość jabłkowa. W otyłości gruszkowej tkanka odkłada się głównie w okolicy pośladków i ud. Wiadomo też, że otyłość jabłkowa jest groźniejsza i wzmaga ryzyko zachorowalności na cukrzycę typu 2 oraz choroby naczyniowe – i to nawet wówczas, gdy otyłość zostaje przezwyciężona – z kolei typ gruszkowy odwrotnie, daje pewną odporność na cukrzycę i nadciśnienie.
W omawianych przez Nature badaniach rozkładu tkanek tłuszczowych, w których sprawdzono 77 tys. osób, odnaleziono aż trzynaście nowych regionów genetycznych (miejsc w łańcuchu DNA), które decydują o tym, że tkanka tłuszczowa rozkłada się według jednego z tych modeli, co odróżnia otyłość typu waist-to-hip (jabłkowo- gruszkową) od tak zwanej otyłości ogólnej.