Tonący w półmroku korytarz ze ścianami do połowy pokrytymi lamperią. Na podłodze stara wykładzina. Czysto, ale więcej niż skromnie – czyli typowy widok w niejednym publicznym szpitalu. Dlatego pracownicy mieszczącej się tu instytucji pieszczotliwie nazywają ją „nasz lazarecik na Spornej”. Tymczasem za drzwiami, do których prowadzi ten niepozorny korytarz na parterze Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego przy ul. Spornej w Łodzi, kryje się jedno z czołowych laboratoriów genetycznych na świecie. Z Pracownią Immunopatologii i Genetyki – tak brzmi pełna nazwa – może rywalizować jedynie kilka ośrodków w Europie (w Anglii, Francji i Norwegii) oraz dwa w USA (w Bostonie i Chicago). I to zarówno pod względem osiągnięć naukowych, jak i aparatury. Znajdujące się tu urządzenia do analizy DNA należą do najnowocześniejszych na świecie. Nawet tak sławne amerykańskie ośrodki badawcze jak np. Joslin Diabetes Center przy Uniwersytecie Harvarda pracują na starszym sprzęcie.
Inne typy cukrzycy
Łódzkie laboratorium specjalizuje się przede wszystkim w badaniach nad genami wywołującymi cukrzycę. I chodzi tu zarówno o wykrywanie u pacjentów (w większości dzieci) znanych już nauce mutacji powodujących chorobę, jak i poszukiwanie nowych, jeszcze niezidentyfikowanych. – Ludzie, ale również wielu lekarzy, są przekonani, że występują dwie formy cukrzycy: typu 1 i typu 2. Ta pierwsza jest wrodzona i spowodowana wadliwym działaniem nieznanej dokładnie liczby genów, ta druga pojawia się natomiast m.in. na skutek otyłości. Tymczasem istnieje jeszcze trzeci rodzaj tej choroby – tzw.