Nasza akcja stypendialna, już 12-letnia, a po raz drugi przebiegająca w odświeżonej formule, ma wiele cech oryginalnych. Na pewno jest nią założenie, że otwieramy się na cały świat nauki, nie faworyzując ani nie deprecjonując żadnej gałęzi wiedzy, żadnej ścieżki badawczej. A zwłaszcza nastawiamy – by tak rzec – zbiorowy GPS jurorów na wyławianie najbardziej nieoczekiwanych dróg naukowych, gdy tradycyjne dyscypliny zespalają się, przenikają, otwierając nowe perspektywy. Oryginalna jest też sama definicja stypendium – Nagrody Naukowej, bo pozostawiamy do decyzji stypendystów sposób wydania tych pieniędzy, a zobowiązanie, by wytrwali przy swoich życiowych i intelektualnych wyborach, ma charakter wyłącznie moralny.
Bardzo szczególną cechą naszego przedsięwzięcia wydaje się prawie niezmieniony od 12 lat zespół uczonych, którzy co roku, przez kilka letnich tygodni, dokonują selekcji kilkuset zgłoszeń (zwykle nadchodzi od kilku do nawet 50 kandydatur w jednej dyscyplinie) i wyławiają to jedno, dwa nazwiska. Każdy rekomenduje faworytów w swojej dziedzinie na forum całej Kapituły Profesorskiej, by w końcu wspólnie wydać werdykt. Więc ostatecznie certyfikat finalisty konkursu jest podpisany nie tylko przez uczonego o niekwestionowanym autorytecie w danej specjalności, ale też przez kilkanaście osobistości z areopagu nauki polskiej, w tym – jak widać na liście obok – kilku rektorów czołowych polskich uczelni i prezesa Polskiej Akademii Nauk.
Finałem całego przedsięwzięcia jest wyłonienie piątki laureatów. Oni do tej kolekcji autografów dołączyć będą mogli jeszcze kilkanaście nazwisk osób publicznie szanowanych, aktywnych w życiu społecznym, gospodarczym, politycznym, wchodzących w skład – jak ją nazwaliśmy – Kapituły Społecznej.