Gestykulacja - podstawą techniki jutra

W połowie maja ma trafić do sklepów długo zapowiadany wynalazek kalifornijskiej firmy Leap Motion. Film prezentujący to urządzenie może wprawić w zdumienie nawet zagorzałego, technologicznego geeka. Bohater krótkiej reklamówki kreśli precyzyjne linie na ekranie, poruszając palcem w powietrzu. Podobnymi ruchami przesuwa, powiększa i zmniejsza wyświetlaną mapę. W innym programie chwyta wirtualne obiekty i obraca je, a w zręcznościowych grach strzela do przeciwników i steruje lecącym w kanionie samolotem. Kiedy porusza całą dłonią, pokazowy program dokładnie naśladuje ruch wszystkich palców. Te zdumiewające triki umożliwia niewielka podłączana do komputera przystawka. Położona na biurku sprawia, że znajdująca się nad nią przestrzeń działa jak niewidzialny interfejs. Cena gadżetu wynosi niecałe 80 dol., a więc ten nowy sposób komunikacji z komputerem będzie dostępny dla każdego. Jeśli nowoczesność wygra z przyzwyczajeniem, będzie to pierwszy prawdziwy przełom na tym polu od 1964 r., kiedy to amerykański wynalazca Douglas Engelbart skonstruował komputerową mysz. Po obejrzeniu filmu Leap Motion nietrudno nabrać ochoty na wyrzucenie myszki do kosza. Liczy się precyzja Zwiastun nadchodzącej rewolucji mogliśmy oglądać już dwa lata temu, kiedy Microsoft zaprezentował rozpoznającą ruchy ciała przystawkę Kinect, przeznaczoną dla konsoli gier Xbox 360 (POLITYKA 14). Stereoskopowa kamera pozwala urządzeniu analizować ruch użytkownika i wprowadzać go do komputera. O ile wynalazek świetnie się sprawdzał w prowadzeniu wirtualnego pojedynku karate czy trenowaniu na ekranie tanecznych kroków, o tyle był zbyt mało precyzyjny, aby sterować programami użytkowymi. Inżynierowie Microsoftu pracują nad udoskonaleniem Kinecta, żeby umiał rozróżnić ruchy dłoni i palców. Ale Leap Motion już osiągnął precyzję rzędu jednej setnej milimetra. Ludzki włos ma osiem razy większą średnicę. Porównywalną rozdzielczością dysponują najlepsze laserowe myszy. Nie dają one jednak takiej swobody jak gestykulacja. Dzięki niej można w naturalny sposób chwytać, naciskać czy obracać obiekty na ekranie. Zamiast kilku przycisków mamy do dyspozycji całą dłoń i szersze pole manewru. Projektanci czy graficy będą mogli łatwo nadawać kształt wirtualnym przedmiotom. Pracujący w sterylnych warunkach chirurg będzie mógł sterować komputerem bez zbędnego dotykania dodatkowych przedmiotów. Z pewnością Leap może się sprawdzić w zwykłej obsłudze komputera. Nowe systemy operacyjne przybierają uproszczoną z punktu widzenia użytkownika formę. Interfejs Modern UI w zaprezentowanym niedawno Windows 8 opiera się na prezentacji dużych kafelków, odpowiadających programom. Przełączanie między nimi myszą lub co gorsza touchpadem jest bardzo niepraktyczne, gdyż wymaga lawirowania kursorem po całym ekranie. Znacznie łatwiej jest z daleka wskazać odpowiedni kafelek palcem. Darmowa platforma dla deweloperów ma zapewnić ciągły napływ nowych pomysłów na wykorzystanie możliwości patrzącej na ręce przystawki. Stacjonarne komputery ustępują notebookom, netbookom i tabletom. Dzisiaj wielu użytkowników laptopów nosi w torbie myszkę, bo nadal jest najłatwiejsza w użyciu. Takie rozwiązanie trudno nazwać wygodnym. Jeśli Leap lub podobny system da się odpowiednio zmniejszyć, może lepiej odpowiedzieć na wymagania mobilnych użytkowników. Wiem, gdzie patrzysz Granicę interakcji z maszyną można przesunąć jeszcze dalej. Szwedzka firma Tobii Technologies oferuje już przeznaczone dla producentów elektroniki interfejsy śledzące wzrok. Spojrzeniem można zaznaczać widoczne na ekranie komputera ikony, otwierać je i przesuwać, powiększać i zmniejszać zdjęcia czy przeglądać dokumenty. Dla osób niepełnosprawnych to nowy sposób komunikacji nie tylko z komputerem, ale i ze światem, choć zyskać mogą na tym wszyscy. Interfejs szwedzkiego producenta, nazwany Gaze, został już specjalnie przystosowany do nowego systemu Windows. Na przykład zamiast wybierać kafelki kursorem, wystarczy spojrzeć na ten, którego chcemy użyć, i nacisnąć przycisk touchpada. Zaprezentowana na tegorocznych targach CES (Consumer Electronics Show) przystawka REX ma już jesienią w limitowanej serii trafić na rynek konsumencki. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykorzystanie ruchu rąk i oczu z sobą połączyć. Możemy wyobrazić sobie grę, w której za pomocą dłoni i palców będziemy poruszali postacią, a wzrokiem celowali w przeciwników. Cyfrowe postaci mogą nabrać niespotykanego dotąd realizmu i reagować na nasze spojrzenia i gestykulację. Obie techniki mogą się świetnie sprawdzić w sterowaniu wirtualną rzeczywistością. Ręce osoby zwiedzającej wirtualny świat będzie można uwolnić od drogich i skomplikowanych rękawic, a hełm z wizjerem będzie reagował nie tylko na ruchy głowy, ale także oczu. Co prawda, wbrew dawnym prognozom, wirtualna rzeczywistość nie trafiła pod strzechy, ale coraz częściej korzystają z niej fachowcy – inżynierowie czy leczący fobie psycholodzy. Małe a cieszy Pod strzechy, a właściwie do naszych kieszeni trafiły natomiast smartfony. Te niewielkie przenośne gadżety mają już taką moc jak duże biurkowe komputery sprzed kilku lat, ale ze względu na niewielki rozmiar potrzebują innowacyjnych pomysłów na ich wygodną obsługę. Powszechne już dotykowe ekrany są jednym z takich rozwiązań. Sprawdzają się nieźle, ale każdy, kto ich używał, wie, że nie są doskonałe. Wybranie na małym wyświetlaczu internetowego łącza jest nie lada sztuką. Aby trafić we właściwą pozycję, trzeba zazwyczaj użyć wcześniej opcji powiększania, co również nie jest szczególnie wygodne. A przecież na wybrany link zawsze patrzymy. Szwedzki Gaze zaprogramowano tak, aby obsługiwał wszystkie funkcje, które w nowej wersji Windowsa przewidziano dla ekranów dotykowych. Niestety, interfejs Tobii jest jeszcze zbyt duży, aby zamontować go w przenośnych gadżetach, ale z doświadczenia wszyscy wiemy, że miniaturyzacja postępuje bardzo szybko. Powstają też układy specjalnie zaprojektowane pod potrzeby smartfonów. Na przykład prototypowy system opracowany w University of Tokio śledzi ruch palca w trzech wymiarach, nieco podobnie jak Leap, choć nie z taką precyzją. Pozwala to obsługiwać wirtualną klawiaturę, przesuwać zdjęcia czy rysować na ekranie. Wynalazek korzysta ze specjalnej, szybkiej kamery, która rejestruje obraz z prędkością ponad 150 klatek na sekundę. Na razie takie kamery nie są w telefonach standardowo montowane, ale jeśli pomysł się sprawdzi, być może producenci przekonają się do wprowadzenia odpowiednich ulepszeń. Standardowa kamera, jaka znajduje się z przodu wielu telefonów i tabletów, oraz niewielka dioda wystarczy natomiast do śledzenia wzroku użytkownika. Korzysta z nich program firmy The Eye Tribe. Pierwsze takie urządzenia mają pojawić się już w tym roku. Niewielkie rozmiary telefonów oznaczają jeszcze jedno utrudnienie. Ich ekrany są zbyt małe dla wielu zastosowań, jak np. oglądanie map czy zdjęć. Inżynierowie z firmy Microsoft i Carnegie Mellon University rozwiązali ten problem, projektując urządzenie o nazwie OmniTouch, które dowolną powierzchnię, taką jak ściana, kartka papieru czy plecy kolegi zamienia w wirtualny ekran dotykowy. System składa się z miniaturowego rzutnika i kamery, która śledzi ruch rąk. W efekcie wyświetlany obraz obsługujemy tak, jak ekran iPada. Rzutnik i kamerę w obecnej postaci zakłada się na ramię i całość jest dosyć toporna. Autorzy wynalazku zapewniają jednak, że będzie go można zmniejszyć nawet do wielkości pudełka od zapałek i zintegrować z telefonem. Zakupy po północy A kiedy już skończymy pracę na komputerz