Totalnie zoptymalizowana
O cyfrowym projektowaniu opowiada Judyta M. Cichocka, laureatka Nagrody Naukowej POLITYKI
Modelowanie parametryczne – zastanawia się Judyta Cichocka – za dużo jest o nim do powiedzenia… I tak by można było zakończyć rozmowę z jedyną tegoroczną laureatką (resztę stawki tworzyli panowie) nagród POLITYKI. Ale przecież nie można, bo przedmiot badań tej architektki urodzonej w roku wielkich przemian zaczyna wpływać na otaczającą nas rzeczywistość, nie tylko urbanistyczną. I zostanie z nami na zawsze. A kiedy nie wiadomo, jak zacząć, to pewnie najlepiej od początku.
Historia architektury jest historią ewolucji, niewiele różniącej się od tej biologicznej. Dobrze dostosowane projekty, podlegając stopniowym modyfikacjom, stawały się jeszcze lepsze. Jest historią katastrof – jak ta niedawna, kiedy to w Genui runął żelbetowy most Morandiego. Architektura jest też historią rewolucji, nagłych odkryć materiałowych, strukturalnych. W architekturze odbija się historia idei – wystarczy rzut oka na fasady manieryzmu i modernizmu. Jest też wreszcie architektura historią narzędzi projektowania, co widać najdobitniej w obecnym i drugiej połowie ubiegłego wieku. – Nie chcę powiedzieć, że to narzędzia determinują to, co projektujemy, ale nowe możliwości są natychmiast wykorzystywane – mówi Cichocka, mając na myśli komputery.
Projektowanie wspomagane komputerowo nie jest wynalazkiem wielkiej rewolucji informatycznej, bo uprawiane jest już od lat 40., ale pod strzechy pracowni architektonicznych trafiło z chwilą narodzin komputerów osobistych. – Przełomem było pojawienie się tzw. grafiki wektorowej, najpierw dwuwymiarowej, potem modelowania 3D – mówi projektantka. – Kolejnym było modelowanie informacji o budowaniu (ang. Building Information Modeling), w którym projektuje się kompleksowo wszystkie cechy obiektu.