Promienie, które leczą
Agresywna terapia wypalania raka? Fakty i mity o radioterapii
PAWEŁ WALEWSKI: – Pacjenci boją się radioterapii jak ognia, prawda?
DR N.MED. MATEUSZ SPAŁEK: – Wielu osobom rzeczywiście kojarzy się ona z oparzeniami skóry. Ale najwięcej chorych pyta, czy po powrocie do domu będą bezpieczni dla bliskich – czy mogą przebywać w pobliżu swoich dzieci i wnuków.
To przesadna ostrożność?
Wynikająca z braku informacji. W porównaniu z pacjentami, którym zalecono inne metody leczenia nowotworów – tradycyjną chirurgię, chemioterapię lub nowoczesną immunoterapię – ci kierowani do nas nie wiedzą, co się będzie z nimi działo. Albo mają o radioterapii pojęcie z dawnych lat, a jest to dziedzina, która w ostatnim czasie niezwykle się unowocześniła.
Lekarzom również pana specjalność kojarzy się z najagresywniejszą metodą „wypalania raka”.
Podczas 6-letnich studiów medycznych poświęca się jej mało czasu. Tak samo zresztą jak całej onkologii. Ja miałem tylko dwa tygodnie zajęć, w tym jeden dzień poświęcony radioterapii. Jak na diagnostykę i leczenie chorób będących drugą przyczyną umieralności to zaskakująco niewiele.
Pokutuje mit, że każda, najniższa nawet dawka pochłoniętego promieniowania jonizującego może doprowadzić do rozwoju nowotworu.
To nieprawda. Na co dzień jesteśmy narażeni na promieniowanie tła wokół nas. Niestety, ortopedzi, okuliści, neurolodzy czy dermatolodzy – zwłaszcza jeśli nie pracują w dużych szpitalach klinicznych i nie współpracują z oddziałami onkologicznymi – nie wiedzą, jak dużo schorzeń nieonkologicznych znajduje się dziś na liście wskazań do radioterapii. Ostrogi piętowe, łokieć tenisisty, orbitopatia tarczycowa i niektóre rodzaje zwyrodnień mogą być bezpiecznie i skutecznie leczone w ten sposób.