Niedźwiedź wcale mocno nie śpi zimą. Nie panikuj i nie krzycz, jeśli się na niego natkniesz

Sypnął śnieg, ścisnął mróz. A skoro tak, to niedźwiedzie zaszyły się na kilka miesięcy w gawrach?

Sebastien Faillon/East News Według leśników populacja gatunku Ursus arctos ma się u nas nieźle.

Od jesieni Ursus arctos w poszukiwaniu żeru penetrował zagajniki i grubszy las, szukał smacznych roślin na łąkach, zachodził chętnie do dzikich sadów po wysiedlonych dawno wsiach. Tam wciąż owocują jabłonie i grusze, a niedźwiedzie mogą do woli napychać się owocami. Zgromadzenie dostatecznej ilości tłuszczu przed nastaniem zimy jest gwarancją jej przetrwania w zdrowiu. Jeśli jakiś niedźwiedź, zwłaszcza młody i niedoświadczony, miałby problem ze znalezieniem pożywienia, zanim „śnieg zasypie wszystkie strony”, jego przyszłość stanie pod znakiem zapytania.

Ciągle głodny

– Na szczęście w Bieszczadach bazy żywnościowej dla dzikiej zwierzyny nie brakuje – zapewnia Kazimierz Nóżka z Nadleśnictwa Baligród, znany z tego, że wielokrotnie spotykał niedźwiedzie i dużo wie o ich zwyczajach. – Ten drapieżnik jest wszystkożerny, więc nie pogardzi niczym. To ważne zwłaszcza dla samic, które w styczniu powiją młode. Będą one karmione mlekiem, a na pierwszy spacer pod opieką mamy wyjdą dopiero wiosną.

Matka urodzi potomstwo podczas snu w bezpiecznej i ciepłej gawrze, ale kiedy zapytać Nóżkę o to, czy wszystkie niedźwiedzie – jak zwykło się uważać – w zimie zasypiają, ciężko wzdycha. Mówi, że czasami już nie ma siły tłumaczyć, o co w tym chodzi. Mimo to powtarza – dziennikarzom, turystom, młodzieży – że niedźwiedź nie zapada w sen na kilka zimowych miesięcy, lecz często spaceruje po lesie, choć zwykle nie odchodzi od legowiska zbyt daleko. – Te zwierzęta nigdy głęboko nie zasypiały, tylko że kiedyś widywaliśmy niewiele tropów, bo ich populacja była mniejsza niż obecnie – stwierdza leśnik.

Tę opinię potwierdza biolog dr Wojciech Śmietana, który od prawie trzech dekad prowadzi badania nad niedźwiedziami brunatnymi w Bieszczadach.