Zmarła tak, jak żyła. Jane Goodall, ikona prymatologii i wielka obrończyni przyrody, miała 91 lat

Badania Jane Goodall zrewolucjonizowały wiedzę na temat życia szympansów. Jako pierwsza odkryła, że używają narzędzi oraz potrafią toczyć brutalne wojny. Poświęciła się ochronie przyrody, do końca życia pozostała aktywna, zaangażowana, pełna pasji. Niezwykła.

Zmarła tak, jak żyła – cały czas aktywna, w ruchu, z wielką pasją opowiadająca ludziom o szympansach i dzikiej przyrodzie. Śmierć – z przyczyn naturalnych – nastąpiła w środku kolejnego tournée z wykładami, w ramach którego przyleciała do Los Angeles. Niesamowity był już sam początek jej kariery jako przyszłej wybitnej badaczki zachowań małp. Zaczęło się bowiem od dziecięcego marzenia o Afryce. Valerie Jane Morris-Goodall, urodzona w Londynie w 1934 r., nie miała żadnego formalnego wykształcenia naukowego. Ukończyła jedynie szkołę dla sekretarek i w 1957 r., mając 23 lata, za namową przyjaciółki wyjechała do Kenii. Tam podjęła pracę sekretarki i, za namową przyjaciółki, zadzwoniła do paleoantropologa Louisa Leakeya, by umówić się na rozmowę o zwierzętach. Brytyjski naukowiec prowadził wówczas wspólnie żoną Mary poszukiwania skamieniałych szczątków przodków człowieka w Tanzanii. W 1960 r. para dokonała jednego ze swych najsłynniejszych odkryć: odnalazła liczące prawie 1,75 mln kości Homo habilis, pierwszego przedstawiciela rodzaju Homo.

Rozmowa z prymatolożką Jane Goodall o naszych destrukcyjnych relacjach z naturą

Goodall, Fossey, Galdikas. Aniołki Leakeya

Leakey od dawna nosił się z zamiarem wysłania kogoś na obserwację dzikich szympansów, zakładając, że badania nad małpami człekokształtnymi mogą rzucić światło na zachowania wczesnych hominidów. A w młodej, pozbawionej naukowych uprzedzeń Angielce dostrzegł idealną kandydatkę do takiej misji. 14 lipca 1960 r., w towarzystwie swojej matki, Goodall przybyła do rezerwatu Gombe Stream w Tanzanii, stając się pierwszą z trójki tzw.