Termomodernizacja domu

Rynek nieruchomości należy dziś do klientów, którzy nie szastają pieniędzmi. –Najwięcej sprzedaje się domów niedużych. Na przykład niewielkich segmentów, które jeszcze niedawno nie miały powodzenia. Ludzie bardziej dziś liczą koszty utrzymania domu, zwłaszcza opłaty za ogrzewanie, które w starym budownictwie i przy dużych powierzchniach są znacznym obciążeniem – mówi Marcin Jańczuk, ekspert agencji nieruchomości Metrohouse. Z certyfikatem Kupując dom używany, powinniśmy zażądać od właściciela świadectwa charakterystyki energetycznej, nazywanego potocznie certyfikatem. Najważniejszy w nim jest wskaźnik EK (energii końcowej), który określa zapotrzebowanie na energię potrzebną do ogrzania domu, przygotowania ciepłej wody i na wentylację (w przeliczeniu na m kw. powierzchni rocznie). Wydawało się, że wkrótce nie trzeba już będzie domagać się takiego certyfikatu. Według zapowiedzi resortu transportu i budownictwa, właściciel ma być zobowiązany do przedstawienia świadectwa energetycznego przed podpisaniem notarialnego aktu sprzedaży domu (albo mieszkania). Przepis taki znajdzie się w przygotowywanej w tym resorcie ustawie o charakterystyce energetycznej budynków. Prace utknęły jednak na etapie projektu założeń, a lipcowy termin opublikowania ustawy jest już nierealny. Jeszcze przez wiele miesięcy trzeba więc będzie dopytywać o certyfikat, żeby nie kupić kota w worku. Czy dom jest ciepły, czy należy do pożeraczy energii, mówią dziś głównie rachunki za ogrzewanie. Najwyższe są w domach zbudowanych ponad 30 lat temu. W latach 1958–81 wskaźnik przenikania ciepła przez ściany zewnętrzne wynosił, zgodnie z polską normą, U=1,16–1,42. Przy kiepskim wykonawstwie budowlanym był w praktyce jeszcze gorszy. Energia była tania, oszczędzaniem jej nie zaprzątano sobie głowy. Później wskaźnik zaczęto poprawiać. Od 2008 r. wymagane jest U=0,30, a w przypadku budynków pasywnych – 0,10. Dlatego bez kamery termowizyjnej czy specjalistycznych badań wiadomo, że w domu ponadtrzydziestoletnim ciepło ucieka przez ściany jak przez sito. Ze styropianem A raczej uciekało, bo 58 proc. domów już ocieplono (według TNS Polska). Wzrost cen energii zadecydował o wielkim boomie na takie roboty. Zaczęło się skromnie, od dodawania do elewacji 5-centymetrowej warstwy styropianu. Dziś kupuje się całe systemy, składające się materiałów izolacyjnych, klejów, zapraw, siatek, tynków. – Kompletne systemy bierze 40–50 proc. inwestorów. Aprobatą techniczną, zarówno europejską, jak i krajową objęty jest cały system, dlatego wprowadzanie w nim zmian jest naruszeniem ustawy o wyrobach budowlanych. Traci się także gwarancję producenta – informuje Wojciech Szczepański, prezes Stowarzyszenia na Rzecz Systemów Ociepleń. Właściciele domów jednorodzinnych kupują takie systemy stosunkowo rzadko, ocieplenie stanowi tam na ogół składankę materiałów. Tak jest taniej, ale bardziej ryzykownie. Wątpliwości budzi zwłaszcza jakość styropianu. Instytut Techniki Budowlanej przeprowadził – na zlecenie Polskiego Stowarzyszenia Producentów Styropianu – badania, które wykazały wyraźną zależność między wagą styropianu a jego jakością, zwłaszcza współczynnikiem przewodzenia ciepła (λ). – Samo zważenie styropianu może być pomocne przy dokonywaniu wyboru – twierdzi Kamil Kiejna, prezes stowarzyszenia. Na stronie www.gwarantowanystyropian.pl znajduje się tabela, która pozwala ocenić jakość tego materiału na podstawie jego wagi. Renomowane firmy zobowiązały się podawać wagę odmian styropianu na opakowaniu (chociaż nie muszą).   – Producenci systemów ociepleń proponują zwykle grubość izolacji w granicach od minimalnej do maksymalnej, sięgającej 25–30 cm. W ostatnich latach zamiast zwiększać grubość styropianu, stosuje się płyty o coraz lepszym współczynniku λ – mówi prezes Szczepański. Zamiast 20 cm styropianu o λ=0,040 można dać o kilka centymetrów cieńszą płytę z λ=0,032. Skuteczność izolacji będzie taka sama. Popularne stają się płyty z pianki poliuretanowej i jej odmiany, PUR i PIR, dla których współczynniki te są wyjątkowo niskie (czyli korzystne), w granicach 0,021–0,028. W domach jednorodzinnych zaczęto je stosować do ocieplania dachów: zastępują prawie dwa razy grubszą warstwę wełny mineralnej. Mogą się także przydać w budynku skłóconej wspólnoty. Jeśli dom jest zimny, a większość wł