Miej własną politykę.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Rynek

Komisja Europejska: Apple ma zwrócić Irlandii 13 mld euro niezapłaconych podatków

Michaela Rehle/Reuters / Forum
Po trzech latach śledztwa Komisja Europejska uznała, że koncern Apple musi zapłacić 13 mld zaległych podatków, bo układ zawarty z Irlandią był nielegalny.  

W ramach porozumienia zawartego z irlandzkim rządem Apple płacił zaledwie ok. 1 proc. podatku, przy obowiązującej regularnie stawce 12,5 proc. Europejscy śledczy wyliczyli, że w 2014 r. amerykańska firma zapłaciła zaledwie 0,005 proc. podatku od dochodów osiągniętych w Unii Europejskiej.

Oczywiście, koncern będzie się odwoływał, podobnie odgraża się rząd Irlandii. Kraj ten jest „lotniskowcem” dla amerykańskich firm high-tech. Stamtąd mogą one podbijać unijny rynek, korzystając z licznych przywilejów, jakimi obdarza ich miejscowy fisku.

Miarka jednak się przebrała, unikanie podatków przez najbogatsze firmy świata podoba się coraz mniej w krajach Unii Europejskiej. Bo trudno wytłumaczyć podatkową pobłażliwość wobec firm, które jak Apple uprawiają „cash hoarding”. Na początku tego roku firma z Krzemowej Doliny dysponowała rezerwą gotówki w kwocie, bagatela, 216 mld dolarów. Nawet więc jeśli będzie musiała zapłacić unijny „domiar”, nie zbiednieje.

Dlaczego jednak firmy unikają, przepraszam, optymalizują płacenie podatków, skoro i tak nie wiedzą, co robić z nadmiarem gotówki? Gotówkę gromadzą, bo w przypadku udanych przedsięwzięć, jak Apple, strumień przychodów jest większy niż możliwości rozsądnych inwestycji. Rozsądnych, czyli zapewniających odpowiedni zwrot. Jak wykazuje wielu ekonomistów, z Robertem Gordonem na czele, innowacyjna machina kapitalizmu zatkała się. Na widoku nie ma innowacji przełomowych, które stwarzałyby szansę otwarcia nowych rynków, jak przed stu laty samochód.

Z drugiej jednak strony Apple i podobne firmy to przedsiębiorstwa kapitalistyczne, więc w swoim DNA mają wpisaną maksymalną efektywność finansową. Jeśli mogą nie zapłacić, nie płacą. I trudno mieć pretensje do ich zarządów, jeśli wcześniej nie sprawdzi się, kto na niepłacenie pozwolił.

To pytanie zaś prowadzi do władzy publicznej, która w wielu krajach uznała, że podstawą konkurencyjności ich krajów jest stworzenie jak najlepszych warunków dla biznesu i napływu kapitału.

Skala procederu wyszła na jaw w 2014 r. podczas tzw. przecieku luksemburskiego, kiedy to dziennikarskie śledztwo Międzynarodowego Konsorcjum Dziennikarzy Śledczych ujawniło, że rząd Luksemburga na masową skalę „kupował” łaskawość korporacji, oferując im przywileje podatkowe w zamian za ulokowanie siedziby w tym kraju. Smaczku sprawie dodał fakt, że zamieszany w nią był Jean-Claude Juncker, właśnie mianowany na szefa Komisji Europejskiej.

Dodatkowe smaczki przyszły później, gdy okazało się, że prominentni członkowie ustępującej Komisji znaleźli świetne posady w amerykańskich korporacjach. I tak szef Komisji Manuel Barroso pracuje teraz dla banku Goldman Sachs, a Neelie Kroes dla Ubera. Oczywiście, nic z tego nie musi wynikać, na pewno jednak te smaczki pozostawiają olbrzymi niesmak.

Decyzja Komisji Europejskiej w sprawie Apple, przyjęta z aplauzem przez ekonomicznego noblistę Josepha Stiglitza, jest dobrym sygnałem. Przypomina, że państwo to nie akwizytor, tylko jego zadaniem jest świadczenie usług publicznych. A do tego potrzebne są pieniądze, których źródłem są podatki.

Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

Kraj

Nieświęty święty: czy to początek końca kultu Jana Pawła II w Polsce? Władza już wyczuła okazję

Trzęsienie ziemi, wybuch bomby atomowej, kamień milowy – oto reakcje po publikacjach na temat tuszowania pedofilskich skandali przez Karola Wojtyłę, gdy był jeszcze metropolitą krakowskim. Początek końca papieskiego kultu w Polsce?

Joanna Podgórska
17.03.2023
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną