Przez 10 minionych lat konkurs na stypendium POLITYKI toczył się niezmiennymi koleinami: wybieraliśmy około 20 młodych, wybitnych naukowców, rozdzielając między nich tyle pieniędzy, ile udało nam się zdobyć w świecie biznesu i finansów oraz wśród naszych czytelników. Postanowiliśmy odświeżyć formułę przedsięwzięcia. 10 lat temu rozumieliśmy je jako manifestację przeciw głodowym, upokarzającym pensjom, na jakie skazywano młodych, choćby najwybitniejszych naukowców. Wręczaliśmy portfele z zawartością 25 tys. zł z nadzieją, że chociaż przez rok laureat nie będzie musiał dorabiać korepetycjami, kupi buty dla dziecka, potrzebne książki, nowy laptop…
Nie jest tak, iżby dziś wybór kariery naukowej wiązał się z należnym komfortem finansowym. Ale też POLITYKA przestała być samotną wyspą – archipelag stypendiów i grantów badawczych na tyle się rozrósł, że socjalna asekuracja młodych naukowców wydała nam się nieco anachroniczna. Zresztą z kontaktów z prawie 200 dotychczasowymi laureatami wynikało niezbicie, że to wcale nie finansowa gratyfikacja miała dla nich zasadnicze znaczenie, ale to, czym tygodnik posłużył (ze swej natury) najlepiej: uznanie, prestiż, pewien rozgłos są dziś monetą trudną do przecenienia.
I o to nam teraz właśnie chodzi – o wyeksponowanie najstaranniej, jak to możliwe, wybranej piątki. Nie tylko dla nich samych, choć na to w pełni zasługują. Nie tylko dlatego, że ten właśnie typ kariery chcemy lansować jako wyraźny kontrwzór dla świata kultury masowej. Chodzi też o pokazanie atrakcyjności nauki. Niezwykłych tropów, jakimi ona podąża.
Można powiedzieć, że zrobiliśmy wszystko, by wybrać najlepszych z najlepszych. Przez najlepszych. W pierwszym etapie kapituła profesorska, pracując w zespołach stosownie dobranych do jednego z pięciu obszarów nauki, wyłoniła finalistów. Tu zadanie było jeszcze w miarę proste – sędziowie poruszali się wśród porównywalnych aplikacji. W drugim – powołana w tym roku po raz pierwszy – kapituła obywatelska, złożona ze znanych i szanowanych postaci życia publicznego, zastanawiała się, jak dokonać prawie niemożliwego: nie mając wątpliwości, że każdy z pretendentów jest wybitny w swojej specjalności, wyłonić tych, którzy wzięli na siebie wyzwania najciekawsze, najtrudniejsze, najbardziej obiecujące.
Nim ogłosimy ostateczne wyniki, prezentujemy finalistów. Z przekonaniem, że to osoby, o których przyjdzie nam jeszcze nieraz usłyszeć. Choć przy każdym jest adnotacja oznaczająca jakoś naukową tożsamość, to każdy daleko wykracza poza wąską dziedzinę. To są właśnie te osoby, które idą po niezwykłych tropach.
Finaliści akcji stypendialnej POLITYKI 2011
Nauki humanistyczne
dr hab. Marian Bielecki – literaturoznawstwo
dr Joanna Różyńska – filozofia, bioetyka
dr inż. Michał Stangel – architektura, urbanistyka
Nauki społeczne
dr Jakub Growiec – ekonomia
dr hab. Tomasz Niedzielski – nauki o Ziemi, geografia, geodezja
dr Marta Soniewicka – nauki prawne
dr Piotr Sorokowski – psychologia
Nauki o życiu
dr n. med. Adrian Doroszko – medycyna
dr n. med. Wojciech Fendler – medycyna
dr Agnieszka Jaźwa – biologia
Nauki ścisłe
dr inż. Przemysław Biecek – statystyka obliczeniowa (biostatystyka, punkt wspólny matematyki, informatyki, biologii obliczeniowej i medycyny)
dr Adam Lewera – chemia
dr Michał Marszałł – chemia
Nauki techniczne
dr inż. Piotr Bilski – informatyka