„Ze wszystkich sztuk najważniejszy jest dla nas film” – słowa Lenina zapadły głęboko w serca polskiej prawicy. Toczy ona wojnę filmową na kilku frontach, z których najważniejszy jest front smoleński. Front pierwszy: promocja filmu Anity Gargas „Anatomia upadku”. Front drugi: zmiażdżenie filmu National Geographic Channel „Śmierć prezydenta”. Zarząd Główny Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, politycznie zbliżony do zespołu filmowego „Zaćmienie” Antoniego Macierewicza, wystosował list do prezesa TVP Jerzego Brauna, żeby telewizja publiczna koniecznie pokazała dokument pani Gargas. Ma to być misja specjalna Brauna. Nie zdziwiłbym się, gdyby zwolennicy filmu Gargas urządzili demonstrację przed siedzibą TVP (wyjątkowo wstrętny budynek), a może nawet pod oknami mieszkania Brauna, tak jak kiedyś demonstranci „S” biwakowali przed domem Tuska. Niech się tylko ociepli na dworze. Prezes SDP Krzysztof Skowroński, całkowicie apolityczny i zupełnie bezpartyjny, powiedział: „Nie wyobrażam sobie, żeby TVP mogła nie wyemitować tak ważnego filmu jak »Anatomia upadku«”. Prezesowi nie chodzi o upadek autorytetu SDP pod jego kierownictwem, tylko o upadek Tu-154. Czy prezes SDP wyobraża sobie, żeby TVP nie pokazała filmu National Geographic? O tym Stowarzyszenie milczy. Mimo to popieram żądanie zwolenników filmu Anity Gargas. Nie jest to co prawda Agnieszka Holland, ale telewizja jest publiczna, nie jest szczególnie wybredna, więc nie widzę przeszkód – pod jednym wszakże warunkiem: że będzie też pokazany w TVP film kanadyjski National Geographic. Co nie znaczy, że każde dzieło pp. Pospieszalskiego, Gargas, Ewy Stankiewicz i innych musi być pokazywane w TVP tylko dlatego, że stoi za nim hałaśliwe lobby. W celu pokazania filmów tej dziennikarki, podobnie jak filmów Joanny Lichockiej czy Grzegorza Brauna, nie wystarczy już Telewizja Trwam czy projektowana TV Republika niepokornych. Być może TVP powinna uruchomić specjalny kanał tematyczny, coś w rodzaju smoleńskiego Hyde Parku. Skoro mogą istnieć takie kanały, jak TV Turbo czy TV Style, to może powstać kanał, w którym na okrągło pokazywany będzie repertuar związany z tragedią. Transmisje obrad zespołu Macierewicza, reportaż z wycieczki Anny Fotygi i Antoniego Macierewicza do USA, wypowiedzi prof. Biniendy i innych ekspertów zagranicznych, którzy nie zostawili suchej nitki na raportach oficjalnych komisji Millera i Anodiny, festiwal pieśni smoleńskiej, mordercy w rządzie, projekty pomników, teleturnieje z wiedzy o katastrofie, quiz z budowy samolotu, co dalej z wrakiem, dział historyczny: Gibraltar, CASA i dalej wstecz, aż do Ikara – to niektóre szczegóły programu. Do tego dochodzą quizy i badania opinii publicznej. Przykładowe badanie – naprawdę! – znajduje się w portalu wPolityce: „Czy prezes Braun odważy się pokazać film (Anity Gargas) Polakom? Tak – nie – nie mam zdania”. Ja uważam, że jeśli film G. jest poprawny warsztatowo, to „tak”, ale mam nadzieję, że prezes odważy się pokazać także film NG. Ciekawe, że zwolennicy filmu Gargas nie domagają się, żeby równocześnie pokazać film kanadyjski o katastrofie. Przeciwnie – z takim samym zacięciem, z jakim popierają film G., zwalczają film NG. Film ten, na specjalnym pokazie, obejrzał dziennikarz Marek Pyza, w towarzystwie znawców tematu – Anity Gargas i Bronisława Wildsteina. Zdaniem redaktora Pyzy kanadyjski film to „stek przekłamań i manipulacji”, absolutnie jednostronny, kłamstwo goni kłamstwo, realizatorom należy się medal od polskiego rządu. Także inny wybitny krytyk filmowy, Antoni Macierewicz, źle odebrał kanadyjski niewypał: „Upows