Do aresztu, w którym siedział Bajbus, prokurator wpadł jak po ogień. A wie pan co, zagaił, dzisiaj rano ktoś zabił pana żonę, głupia sprawa. Po czym oznajmił, że pędzi na czynności, zamknął drzwi i zniknął. Bajbus nie zdążył nawet spytać, co i jak. Chciał płakać, ale miał wrażenie, że łzy wyschły.
Żonę Bajbusa Annę zastrzelono 10 stycznia 2008 r. o 6.55 rano w Kobyłce pod Warszawą, kiedy szła do sklepu, w którym pracowała. Pierwsza notatka policyjna brzmiała: „Według pozyskanej informacji została znaleziona n/n kobieta potrącona przez samochód”. To była pomyłka, lekarz stwierdził rany postrzałowe, dostała sześć pocisków w plecy, kark i głowę. Pies policyjny Agar nie podjął tropu, trwały roztopy, na domiar złego mżył deszcz. W pobliżu widziano żółtego busa, szybko go zlokalizowano, należał do piekarni i nie miał ze sprawą nic wspólnego.
Opowieść Bajbusa
Urodziłem się i wychowałem w podgrójeckiej wsi, dziadkowie byli rolnikami, ojciec kierowcą, w domu bieda z nędzą. Wyrwałem się w świat dzięki boksowi, trenowałem w Legii, Janusz Gortat był moim trenerem. Chodziłem w wadze średniej, dobry byłem, na zawodach nie przegrałem żadnej walki, ale w wieku 18 lat skończyła się kariera w ringu, bo poszedłem siedzieć. Głupia sprawa, po paru piwach pobiłem kolegę, dostałem trzy lata.
(...)