Polityka i obyczaje

Stanisław Żelichowski, zasłużony i ceniony poseł PSL, nie wystartuje w wyborach. „Mnie wyeliminował system – tłumaczył dziennikarzowi „Polski”. – Jest parytet dla młodzieży, a jak pan widzi, młodzieżą nie jestem. Jest parytet dla kobiet, no, przykro się przyznać, ale kobietą też nie jestem. W związku z tym czekam na jakiś parytet dla ludzi kumatych, ale nie ma takiego parytetu. Wypadam z gry”. Agata Bielik-Robson w „Tygodniku Powszechnym” filozoficznie o elitach politycznych: „widzę masowy exodus ze sfery publicznej ludzi, powiedzmy, bardziej delikatnych – a więc bardziej refleksyjnych, krytycznych wobec siebie, zdolnych do wątpliwości (...). Ludzi, którzy nie chcą żyć tylko zgodnie z nietzscheańską zasadą, że »co cię nie zabije, to cię wzmocni«. Na nasze miejsce przychodzą jacyś przerażający »nadludzie«, których jednak, jako osoba nielubiąca Nietzschego, nie nazwałabym elitą”. Bp Jan Wątroba w „Gościu Niedzielnym” z głębokim chrześcijańskim współczuciem o posłach katolikach głosujących za in vitro: „Szczerze mówiąc, żal mi tych parlamentarzystów, którzy przyznają się do przynależności do Kościoła, a jednocześnie nie widzą problemu i bez skrupułów przystępują do Komunii świętej. Godzą w sobie rzeczy nie do pogodzenia. I to jest dla mnie dramat”. Filozof Karol Tarnowski, profesor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, w „Gazecie Wyborczej”: „Zagadnienie zapłodnienia in vitro jest złożone, ale nic nie usprawiedliwia ducha nienawiści, z jakim na ten temat w Kościele się rozprawia”. Niedoszły prezydent Grzegorz Braun w wywiadzie dla „Najwyższego Czasu!” przedstawił zmodyfikowaną wersję programu: „Kto walczy o fotel przy Wiejskiej, ale nie interesuje się grą sił w radzie parafialnej – ten systemu nie zmieni. Kiedy mówię »okopać się«, wciągam na maszt flagę, na której wypisane jest moje rozszerzone hasło: »Kościół, Szkoła, Strzelnica, Mennica«”. Wojciech Waglewski w „Polsce” o niepodważalnych zasługach innego pretendenta, kolegi z branży, Pawła Kukiza: „Ja nie chcę, żeby państwo mi dokładało, wystarczy, jeśli nie będzie mi niczego zabierać. Cieszę się więc z sytuacji, w której władza dostaje w d... od piosenkarza. Z tego jestem wręcz dumny. To uczy pokory...”. Zbigniew Libera, artysta wszechstronny, debiutujący właśnie filmem fabularnym, którego akcja toczy się pod koniec XXI w., o „równoległości różnych teraźniejszości”: „Są ludzie, którzy żyją w XVIII w., narodowcy żyją w XIX w., panowie z prawicowych partii myślą, że żyją w latach 30....”. Dobrze poinformowany „Przegląd” o obradach Zarządu Krajowego SLD, podejmującego decyzję o zjednoczeniu lewicy: „najbardziej zajadłymi obrońcami samotnej walki pod flagą SLD byli Joanna Senyszyn, Bogusław Wontor i Ryszard Zbrzyzny. W kuluarach na potęgę knuł w tej intencji człowiek o zawsze tej samej minie, czyli Dariusz Joński... Niczym nie zaskoczył Czarzasty. Jak zwykle wyczekał, kto będzie miał większość, i tych poparł”. Leszek Miller wyznał w „Do Rzeczy”, iż nie obraziłby się za porównanie z Jarosławem Kaczyńskim: „Jeśli chodzi o umiejętność podnoszenia się po porażkach, o upór, o trwanie przy swoim i walczenie o pozycję, to tak – jestem podobny do Kaczyńskiego i nie mam z tym problemu”. Czytelnik „Super Expressu” pod rozwagę wierzącym w ateizm lewicowców: „Oni tam w SLD prawie wszyscy mają kościelne śluby, ochrzczone dzieci, poświęcone samochody z medalikiem św. Krzysztofa i katolickie pogrzeby. Tylko głupi nabierają się na ich opowieści, powtarzają za nimi te rozmai